De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

het geven. Hij zorgde voor alle bomen in het Paradijs omdat hij al zijn altruïstische
verlangens kon gebruiken. Hoe had hij zijn egoïstische verlangens ( vaten van het
ontvangen) dan kunnen corrigeren, als hij ze niet had, of liever, als hij ze niet in zich voelde?
De zonde van de Eerste Mens was voorbeschikt. Hij moest zondigen, eten van de Boom van
Kennis, en zich begeven tussen de egoïstische verlangens om tot een volledige vermenging
te komen van de vaten van het geven met de vaten van het ontvangen. Pas daarna kon er
een geleidelijke correctie van de vaten van het ontvangen plaatsvinden.
Er lijkt geen sprake van zonde te zijn omdat het voorbeschikt was door de Schepper.
Maar toch werden de regels gebroken, bewust of onbewust. Wist Adam dat? Nee, dat wist
hij niet. Wilde hij zondigen? Nee dat wilde hij niet. Overtrad hij de wet? Ja dat deed hij.
In spiritualiteit is zelfs corruptie geen toeval; alles wat er gebeurt heeft maar een doel:
om egoïsme te corrigeren en het te verenigen met altruïsme. Als er op het moment van de
zonde van de Eerste Mens geen altruïstische vonk, een vat, was verschenen in elk egoïstisch
verlangen, dan zou egoïsme niet te corrigeren zijn en zou spiritueel opstijgen onmogelijk
geweest zijn. De zonde van de Eerste Mens was dus noodzakelijk.
Wij leven in totale spirituele duisternis. Het Omgevende Licht schijnt buiten ons en
wekt ons egoïsme, onze wil om te ontvangen, maar kan dit egoïsme niet binnengaan. Zo
worden we tot spiritualiteit gewekt.
Om ons verder te doen ontwaken, niet noodzakelijk tot spiritualiteit, maar tot welk
persoonlijk bereiken dan ook, moet een deel van het Omgevende Licht (schijnbaar) binnen
ons zijn. Daartoe is het "Punt in het hart" in ons zelfzuchtige hart gebracht. Dit punt is een
geschenk van Boven. Het is het laagste punt van een hoger spiritueel object, de achterkant
van een hogere Partzuf.
Van bovenaf gezien is er alleen maar een vat, een scherm en Reshimot (herinneringen).
Maar als we van beneden kijken, zien we dat de ziel drie lijnen heeft: rechts, links, en in het
midden. De mens moet geleidelijk elk van de lijnen overwinnen en ze verenigen. Dit proces
bestaat uit het lijden van de linkerlijn, de mogelijkheid om daarmee om te gaan met behulp
van de krachten van de rechterlijn, en de ontvangst van het Licht van de Schepper in het
midden.
Daarin zit een zekere dualiteit. Vanuit het perspectief van de Schepper is alles duidelijk
en voorzien, inclusief de zonde van de Eerste Mens en het gedetailleerde correctieproces.
Alles heeft zijn tijd en zijn plaats. Feitelijk is alles al in de toestand van het einde van de
correctie. Maar voor ons is dat alles geheim. De mens moet de regels die het verborgene
beheersen nog ontdekken. We moeten voortgaan in geloof boven rede, onder de druk van
het onbekende en onder aanmoediging ervan om de Schepper te vinden en met hem, uit
eigen beweging, in voortdurend contact te staan.
Maar wij en de Schepper hebben tegengestelde eigenschappen en door ons egoïsme
zijn we bang voor contact met Hem, omdat we geen neiging tot het goede kennen, laat staan
dat we weten wat zuiver altruïsme is!
Vanuit het perspectief van de Schepper verandert er nooit iets; iedereen is al in de
toestand van het eind van correctie, genietend van het Licht van de Schepper. Wat
verandert, is de pijn die we beginnen te voelen als gevolg van ons egoïsme en onze
14