De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

Hoofdstuk 1.2 - Tussen de Schepper en het Schepsel
De vraag "Wie ben ik?" bestaat in iedereen. Maar als die vraag zich niet meer terzijde
laat schuiven, dan staat zij in verband met de Schepper: "Wie is Hij?". Dit komt doordat de
Schepper in ons is, de Bron van het menselijke "zelf". Hoe vaak wij ons ook afvragen:"Wie
ben ik?", de vraag gaat in feite over de Schepper. Het "zelf" is een gevolg. Onze verlangens,
al onze bewegingen, alles wat we doen, is door Hem geschapen.
Waar is het "zelf"dan? Er is geen "zelf". Het "zelf" is het werk van de natuur,
geschapen door de Schepper. Het "zelf" bekleedt ons, maar alles wat we doen, is eigenlijk
Zijn handelen. De vraag: "Wie ben ik?" kan alleen buiten de Schepper bestaan. Wij
verschillen alleen van de Schepper naarmate wij op Hem willen gelijken en tot Zijn niveau
willen opklimmen.
De wil om te ontvangen is in wezen het verlangen van ons, schepselen, om te genieten
van de overvloed en het genot dat uit de Schepper voortkomt. We voelen die wil om te
ontvangen en de Schepper wil dat wij ervan genieten. Als wij een abstracte wil tot
ontvangen voelen dan is dat geen schepsel, het is de natuur, God. Als wij ons door de natuur
laten sturen, dan zijn we als een dier zonder zelfs maar een vonk van een Godddelijke ziel.
Alleen wanneer onze wil om te ontvangen bekleed is met een intentie die het gebruik
ervan controleert en corrigeert, kunnen we onszelf beschouwen als schepsels die met opzet
door de Schepper tot leven gewekt zijn, anders dan een steen, dier of vogel. Maar dat hangt
van onszelf af.
Onze verlangens naar, eten, drinken, slaap, huwelijk en kinderen zijn natuurlijk en zijn
door de Schepper gegeven. Wij kunnen er niet aan ontkomen of ze veranderen. Maar we
kunnen de wil om te ontvangen bekleden met een doel, en een juiste manier ontwikkelen om
dit verlangen te gebruiken. Hoezeer wij verlangen naar dit doel is alleen van onszelf
afhankelijk. Dat noemen we "Schepping". We moeten de juiste manier zoeken om onze aard,
onze verlangens te gebruiken.
De natuur komt van de Schepper, en het is onze taak om te leren haar juist te
gebruiken. Het "punt in het hart" is de manier waarop wij ons verhouden tot onze natuur,
die ons door de Schepper is gegeven, en de mate waarin wij die juist kunnen gebruiken. Het
hart zelf bestaat uit onze verlangens, onze zucht naar genot.
Alles wat niet de Schepper is, beschouwen we als "het schepsel", dit wordt beperkt
door zijn natuur en bestaat in vier graden van verlangens: levenloos, vegetatief, animaal en
sprekend (de mens). De mens is de enige graad die de natuur kan gebruiken met een speciaal
door hemzelf geschapen doel. Dit vermogen is "het punt in het hart".
De eerste fase is "het embryo", met de grofheid van de wortel: dat is het stadium
waarin iemand zichzelf totaal wegcijfert, hij smelt als het ware weg in de Schepper. Daarna
moet het schepsel geleidelijk opklimmen naar de graad van de Schepper en hij moet de
verschillen die tussen het schepsel en de Schepper bestaan overwinnen.
Met dit doel voor ogen, vormen wij schijnbaar de Schepper in ons, maar steeds blijven
we het "zelf" voelen, want het "zelf" ís feitelijk de Schepper. Door de Schepper te verwerven
6