De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

Wanneer we zulke boeken lezen, moeten we dus altijd het spirituele niveau van de schrijver
in gedachten houden. Niet alleen stelt dat ons in staat om ons te verbinden met zijn ideeën en
richting, maar zolang wij met de auteur verbonden zijn, vormt dat ook een brug die ons kan
helpen vooruit te komen. Het is niet belangrijk of de schrijver nog leeft of niet; terwijl we zijn
boeken bestuderen kunnen we in onze gevoelens met hem verbonden zijn.
Baruch Ashlag, de oudste zoon van Baal HaSulam sloot zijn studies aan de Yeshiva (school
voor orthodoxe Joden) af op 18 jarige leeftijd, en begon toen als bouwvakker te werken. Hij stond
voor dag en dauw op, at een kilo brood met ui, dronk wat water en ging aan het werk. Brood en ui
vormden ook zijn avondmaal. Op feestdagen kwam daar wat haring of iets anders bij om zijn maal
wat feestelijker te maken.
Rabbi Baruch Ashlag had een erg zwaar leven. Hij was een van de arbeiders die de weg van
Hebron naar Jeruzalem aanlegden. De arbeiders woonden in tenten en verhuisden van de ene naar
de andere plaats, om steeds aan het volgende deel van de weg te werken.
De kok liet Baruch Ashlag vanaf 3uur in de morgen in de keuken studeren. Als dank vulde
Baruch de pannen en zette ze op het vuur zodat de kok niet zo vroeg hoefde op te staan.
Hij bleef bij die levenswijze, zelfs nadat hij getrouwd was. Zijn vrouw en kinderen woonden
in Jeruzalem en als hij daar was, woonde hij de lessen van zijn vader bij, waarvoor hij van de oude
stad Jeruzalem naar Givat Shaul (de buurt waarin Baal HaSulam woonde) moest lopen, een uur
heen en een uur terug. In die dagen liep je nog gevaar onderweg een jakhals tegen te komen.
In het huis van Baal HaSulam heerste zoveel armoede en tekort dat men haast honger leed.
Maar er waren dingen die onontbeerlijk voor hem waren, zoals papier, inkt en koffie. Hij schreef
voortdurend, schrijven was leven voor hem.
Toen Baal HaSulam stierf, hield Rabash op met werken en begon hij een groep leerlingen te
vormen. Maar de dingen vorderden traag en moeizaam. Zijn leerlingen begonnen hun studie op
14-15 jarige leeftijd, en naarmate ze opgroeiden en trouwden ging hun belangstelling voor de
studie sterk achteruit. In plaats van dagelijks, kwamen ze nog maar eens in de week, of zelfs eens
in de maand.
Iedereen krijgt unieke problemen om op te lossen. Soms wordt al het kleinste obstakel een
ondoordringbare muur.
Later, in 1984, bracht ik tientallen leerlingen naar mijn leraar, en toen begon Rabash
artikelen te schrijven voor de dagelijkse groepslessen. Maar zelfs voor die tijd schreef hij altijd
over de spirituele werelden die hij ontdekte. Ik schreef al mijn lessen met mijn rabbijn op.
Er zijn nu verschillende boeken die gebaseerd zijn op dat materiaal, dat veelal op kleine
stukjes papier genoteerd stond. Dit vormt nu een belangrijke aanvulling op de geschriften van
Baal HaSulam.
Baal HaSulam sprak over veel dingen, maar er was één ding dat hij zeer duidelijk beschreef:
dat we niet moeten vergeten dat de wereld een Leider heeft, en soms, als de noodzaak zich
voordoet, stuurt Hij Zijn boodschappers. Op andere tijden laat Hij ons zelfstandig vooruitgaan.
Er zijn veel manieren om ons te verbinden met de Schepper, en Hij is verantwoordelijk voor
veel ondersteunend werk. Elk obstakel op onze weg of in onze studie, ook het vertrek van onze
leraar uit deze wereld, kunnen we opvatten als een verandering in onze eigen bijzondere
voorzienigheid.
80