De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

onbelangrijke bezigheden en gewoontes van het leven achter te laten, om langzaam boven dat
alles uit te stijgen.
Wat Abraham betreft, het is totaal niet interessant om over hem te spreken als over een
mens die 5000 jaar geleden leefde en door de Schepper werd uitgekozen. Ik leg liever de nadruk op
de eigenschap van Abraham die in ieder van ons aanwezig is. Hoe wendt de Schepper zich daartoe
en hoe gebruikt hij deze om ons aan te trekken, door te zeggen: "Verlaat je verlangens, de
substantie waarin je geschapen bent en waarin je ondergedompeld was, en ga naar een ander
verlangen, een dat ik je zal tonen"?
De Schepper toont ons niet dat we spiritueel moeten opstijgen. Hij zegt dat we eerst naar
Egypte moeten afdalen, de goot in, naar onze donkerste en sterkste egoïstische verlangens. Deze
verlangens zijn zo egoïstisch dat ze zijn als die van de Egyptenaren die hun egoïsme zo volmaakt
wisten te gebruiken dat ze hun lichaam konden mummificeren en het eeuwenlang konden
preserveren. Ze maakten afgoden van hun doden en bleven nog na hun dood aan hun lichaam
gebonden.
De Schepper zegt niet tegen Abraham dat hij omhoog moet streven om naar dat andere
verlangen over te steken, waarin hij de Schepper zal vinden die Hem dan met Licht zal vervullen.
Dat wil zeggen dat de meest volmaakte staat die is waarin Abraham al door Egypte heen is
gegaan. De Schepper zegt niet eens dat Abraham door Egypte heen moet. Hij zegt alleen maar dat
hij daar naartoe moet gaan. Dat klinkt als een onredelijk gebod. Tenslotte is Abraham een gewoon
mens die zijn dagelijks leven leidt in de schoot van zijn familie, een herder.
Opeens wordt hij gedwongen om verschrikkelijke situaties van neergang te ondergaan om
spiritualiteit te bereiken, situaties die "Egypte" worden genoemd. Niemand wil naar Egypte gaan,
en daarom bouwt Abraham een altaar en dankt de Schepper dat Hij hem heeft opgemerkt, en
verkiest dan te blijven waar hij is. Ofschoon Abraham naar Beit-El gaat, en denkt dat hij daar
dichterbij de Schepper is, drijft de Schepper hem weg van daar.
Abraham gaat tot Beit-El. Hij is als een man die spiritualiteit bereikt en aangetrokken wordt
door boeken over dat onderwerp. Hij leest ze, begint misschien zelfs Kabbalah te studeren, en
denk dat dit het Huis van de Heer (Beit-El) is. Als hij aan de Schepper offert en begint te
onderzoeken wat het leven echt van hem vraagt, wat de Schepper en zijn innerlijke stem willen
dat hij doet, dan voelt hij opeens een honger. Die honger is zo intens dat hij erdoor naar Egypte
wordt gedreven.
Evenzo begint een mens, wanneer hij voor het eerst de boeken die voor hem liggen begint te
lezen, een steeds groeiende pijn te voelen, die vergezeld gaat van een groeiende spirituele honger.
In zijn diepste gevoelens ziet hij zichzelf als lager en gemener dan ooit. De wereld komt hem voor
als zonder betekenis en dit is precies wat iemand voelt als hij afdaalt naar Egypte, dat wil zeggen
naar zijn laagste verlangens.
Deze fase van het voelen van zichzelf is de beste en belangrijkste voor onze vooruitgang. De
intensiteit en de kwaliteit van het gevoel is onbelangrijk; het kan een goed of slecht gevoel zijn,
dat ons opgetogen maakt of neerslachtig. Zonder in Egypte te zijn geweest kan niemand de juiste
verlangens door rechtstreekse instructie van de Schepper verkrijgen.
Onze aanvankelijke verlangens zijn erg klein, en zelfs als we tot aan de grens ervan gaan,
brengen ze ons slechts tot Beit-El. Dat wil zeggen tot het punt waarop we de gewone Thora
kunnen beoefenen, en het gevoel hebben dat we al in het huis van God, in de Tuin van Eden zijn
binnengegaan. Maar dat is in feite niet het geval! De Thora moet ons eerst tot de erkenning van
het kwaad brengen, tot het gevoel dat we totale egoïsten zijn, en dat al onze verlangens totaal
tegengesteld zijn aan spiritualiteit.
Als we die staat ervaren, als we die ervaren en verinnerlijken, en niet alleen omdat de boeken
dat zeggen, kunnen we accepteren dat dat echt onze eigen situatie is. Onze erkenning van ons ego
moet een emotionele, tastbare ervaring zijn. In de mate dat we dit voelen willen we onszelf dan
233