De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

kunnen gaat. Laten we zeggen dat we dagelijks 6 of 7 uur slaap nodig hebben. We werken
ongeveer 8 uur, verliezen ongeveer twee uur met op en neer naar ons werk gaan, eten, wassen, en
tijd besteden aan ons gezin.
Dat neemt Kabbalah ons niet af. Kabbalah eist de tijd op die overblijft ná al deze
noodzakelijke bezigheden. Als we al onze vrije tijd in Kabbalah investeren, is dat zeker genoeg.
Het belangrijkste in de studie is om 's morgens, voordat we naar ons werk gaan, twee of drie
uur aan dit streven te besteden. We ontnemen die tijd alleen aan onszelf. Deze twee tot drie uur
zijn genoeg. Het is belangrijk om met de juiste intentie te studeren; om onszelf af te vragen
waarom we het doen. Doelgerichtheid is het allerbelangrijkste!
We zeiden al dat spiritualiteit binnen drie tot vijf jaar bereikt kan worden. Maar dat proces
kan ook zes jaar of langer duren. In elk geval moeten we spiritualiteit bereiken, zoniet in dit, dan
in een toekomstig leven.
We moeten bedenken waarvoor we leven; elke inspanning in dit werk, elke gedachte wordt
toegevoegd aan de balans van ons spirituele werk. Als de hoeveelheid werk voldoende is, krijgen
we een "duw" van Boven en gaan we de spirituele wereld binnen.
Het Eisen van Beloningen
Waarom moet je studeren, werken, leven, en waar leidt dit alles uiteindelijk toe?
We moeten in alles wat we doen de Schepper in acht nemen, altijd naar Hem verlangen en
ons aan Hem hechten. We moeten steeds bedenken en onderzoeken wat Hij van ons wil. Dat doel
moet ons ieder moment voor ogen staan. Als het doel altijd helder is, dan zal dat ons tot
Kabbalisten maken en kunnen we de kennis uit de spirituele wereld gaan voelen.
Of je veel of weinig opsteekt van de teksten is onbelangrijk. We gebruiken kennis om in
contact met het materiaal te staan; hoe meer we studeren, hoe groter onze vraag aan de Schepper
wordt en hoe intenser de eis: "Waarom heb ik nog steeds niets? Waar is het resultaat van al mijn
inspanningen? Ik heb er zoveel uren werk ingestopt, en heel veel geld, want terwijl ik studeer
werk ik niet, ik besteed te weinig tijd aan mijn gezin, ik had elders meer plezier kunnen hebben...."
Al die argumenten versterken slechts de egoïstische eis die we aan de Schepper stellen: "Waarom
heb ik nog steeds niets?"
We moeten dus een beloning eisen voor elke minuut, voor elke seconde die we in Kabbalah
stoppen. We moeten niet zeggen: "Ik ben hier omdat ik een altruïst ben." Elders kunnen we
altruïstisch zijn, maar in Kabbalah moeten we echt gierig zijn. Elke minuut die we aan Kabbalah
besteden moeten we ons afvragen: "Waarom? Waartoe?"
Pas dan zijn we rechtstreeks op het doel gericht. Als we niet voor elke minuut een beloning
eisen, betekent dat, dat we niet nóg een minuut nodig hebben, dat we geen eisen stellen aan onze
studie. En als dat zo is, dan blijven we met lege handen achter.
Elk ogenblik de reden voor ons handelen aan een onderzoek onderwerpen, dat zou onze
grootste kracht kunnen zijn. Maar onze geest en ons lichaam verzetten zich daar heftig tegen. We
doen alles liever: tekenen, nauwgezet alles leren over de Sefirot of de werelden, artikelen over
Kabbalah schrijven, alles liever dan het doel van ons handelen onderzoeken, terwijl dat het
allerbelangrijkste is voor onze verbinding met de Schepper.
Ons hele egoïsme staat tussen de mens en de Schepper in. Je moet jouw egoïsme uitdoven in
197