De Weg van Kabbalah - Kabbalah.info

Hoofdstuk 4.2 - Het Begin van een Kabbalistische Weg
Toen ik voor het eerst bij Rabbi Baruch Ashlag kwam stuurde hij mij naar Hillel, zijn
oudste leerling, om bij hem te studeren. Voor die tijd had ik bij veel andere leraren geprobeerd te
studeren, maar ik vond nooit verklaringen die mij bevredigden. Maar met de studie bij Hillel was
ik heel blij, want zijn uitleg was zinvol, helder en redelijk. Eerst leek alles mij heel duidelijk: ik
hoefde slechts de zes delen van De leer van de Tien Sefirot uit mijn hoofd te leren en dan zou ik deel
hebben aan de hoogste leiding over mijzelf en over de hele wereld.
Toen kwam het moment dat Rabbi Ashlag mij opriep om deel te nemen aan zijn lessen.
Vanaf dat moment werd alles waarvan ik dacht dat ik het begrepen had, volkomen onbegrijpelijk.
Nieuwe vragen kwamen op en bleven onbeantwoord. Niet alleen hielp het studeren bij Rabbi
Ashalg mij niet om de tekst te begrijpen, ik moest zelfs erkennen dat ik nog helemaal niets
begrepen had.
Het duurde lang voor ik me realiseerde dat Rabbi Ashlag zijn studenten eerst theoretische
kennis gaf en hen daarna pas leerde hoe ze deel konden hebben aan de hoogste leiding. Omdat de
overgang naar actieve deelname aan de hoogste leiding geen rationeel proces is, en omdat iedereen
dat afzonderlijk moet bereiken, schiep die situatie een sfeer van volledig onbegrip.
De rabbi onderwees zijn leerlingen niet opdat zij theoretische kennis van de namen of
spirituele concepten zouden vergaren, of met het doel om zonder begrip van het wezen van de
dingen erover te filosoferen. Integendeel hij wilde zijn studenten in staat stellen om deze
concepten te voelen. Dat is een heel andere methode dan die van een theoretische studie. Het doel is
niet een hoeveelheid kennis te vergaren, het gaat om de kwaliteit van de kennis, de mate waarin de
student zelfstandig nader komt tot de dingen waarover hij leest.
De rabbi gaf geen les aan beginners. In plaats daarvan stuurde hij hen naar andere studenten
toe en zag hij toe op hun vooruitgang. Leerlingen die gewillig en ijverig waren werden dan
opgeroepen om bij hem te komen studeren.
Het menselijke verlangen om te begrijpen, te regelen, en te beheersen is een zeer positief
verlangen, want het voegt verlangens toe aan onze oorspronkelijke verlangens. Maar de enige
sleutel die echt nodig is om spiritualiteit binnen te gaan is het scherm en het Terugkerende Licht.
Baal HaSulam schreef De Leer van de Tien Sefirot met opzet zó dat hoe meer iemand leest,
hoe meer vragen er bij hem rijzen. Dat is nodig opdat de leerling ergens aan kan werken met een
zeker doel voor ogen. Het werk komt van beneden, van de mens, maar het doel wordt hem van
Boven gegeven, door de Schepper.
Maar het doel verschijnt pas nadat de student werkelijk alles heeft gedaan wat hij kan, als hij
nergens meer hulp kan vinden, als hij met zijn rug tegen de muur staat. Pas dan kan hij oprecht
aan de Schepper om hulp vragen, en dan wordt zijn gebed beantwoord.
In spiritueel werk zijn vasthoudendheid en geduld het allerbelangrijkste. Onze gebeden
worden bepaald door de staat waarin we ons bevinden en ze zijn afhankelijk van de aan- of
afwezigheid van de vonken. Voordat we spiritualiteit bereiken denken we: hoe minder inspanning
hoe beter. Maar nadat we spiritualiteit hebben bereikt spijt het ons dat we er zo weinig voor
gedaan hebben.
Om spiritualiteit te bereiken moeten we een daad van beperking stellen. Maar wat betekent
beperking? Mensen die op dieet zijn willen bijvoorbeeld afvallen. Ze zien in dat ze meer genieten
van afvallen dan van eten. Het komt zelfs voor dat eten echt een vijand wordt, die ze zelfs echt
205