PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Tabela 11.1. Rodzaje protez <strong>zastawkowych</strong><br />
Rodzaj Zalety Wady<br />
mechaniczne<br />
trwałość tromboembolizm<br />
mniejsza częstość reoperacji potrzeba stałej antykoagulacji<br />
biologiczne bez antykoagulacji<br />
mniejsza trwałość w stosunku do<br />
zastawek mechanicznych<br />
częściej reoperacja<br />
bezstentowe mały gradient skomplikowana technika<br />
Nie ma doskonałego substytutu naturalnej zastawki <strong>serca</strong>. Wszystkie protezy mają<br />
<strong>wad</strong>y i wszystkie mogą pro<strong>wad</strong>zić do nowych procesów chorobowych, niezależnie od<br />
tego, czy są protezami mechanicznymi, czy biologicznymi. Wśród tych ostatnich wyróżniamy<br />
ksenografty, homografty i autografty. Autografty i homografty zapewniają największą<br />
efektywną powierzchnię ujścia (EOA). Biologiczne protezy bezstentowe cechuje<br />
większa EOA niż stentowe, które mogą powodować względne zwężenie w wypadku małych<br />
rozmiarów (rozmiar pierścienia ≤21 mm). Nowoczesne mechaniczne protezy zastawkowe<br />
mają lepsze parametry hemodynamiczne niż stentowe zastawki biologiczne.<br />
Wszystkie protezy mechaniczne wymagają przewlekłego stosowania leków przeciwzakrzepowych.<br />
Zastawki biologiczne są mniej trombogenne i nie wymagają przewlekłego<br />
leczenia przeciwzakrzepowego, chyba że istnieją inne do tego wskazania, na przykład<br />
utrwalone AF. Niestety wszystkie protezy biologiczne z upływem czasu ulegają strukturalnemu<br />
zwyrodnieniu (SVD).<br />
Wymienione cechy warunkują wskazania do zastosowania różnych protez <strong>zastawkowych</strong>.<br />
Opierając się na klasyfikacji Tagarta DP ( Birmingham Review Course – 2000),<br />
czynniki wpływające na wybór rodzaju protezy zastawkowej możemy podzielić na dwie<br />
grupy: wynikające ze strony chorego oraz tzw. czynniki chirurgiczne, związane z technicznym<br />
aspektem operacji. Spośród pierwszej grupy należy wymienić takie jak: osobiste<br />
preferencje, wiek, wywiad i styl życia. Pozwalają one ocenić oczekiwane przeżycie,<br />
prawdopodobieństwo powikłań leczenia przeciwkrzepliwego oraz istnienie przeciwwskazań<br />
do jego stosowania. Spośród czynników drugiej grupy, a więc chirurgicznych,<br />
trzeba uwzględnić: rodzaj procesu chorobowego, cechy anatomiczne budowy zastawki<br />
aortalnej i opuszki aorty, ich rozmiar i specyficzny obraz, np. występujące rozległe<br />
zwapnienia. Cechy te mogą determinować rodzaj i rozległość koniecznej operacji,<br />
a jednocześnie przeciwwskazanie do zastosowania określonych protez <strong>zastawkowych</strong>.<br />
Tak więc, biorąc pod uwagę te czynniki oraz sugestie płynące z zaleceń Amerykańskiego<br />
Collegu Kardiologii i Amerykańskiego Stowarzyszenia Serca – ACC/AHA [4],<br />
wydaje się, że wybór zastawki mechanicznej jest najczęściej związany z następującymi<br />
cechami podanymi w tabeli 11.2.<br />
125