PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca

Przebieg choroby
Prawdopodobieństwo wystąpienia objawów podmiotowych i/lub dysfunkcji lewej komory
u chorych bezobjawowych z prawidłową frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) nie przekracza
6% na rok. Dysfunkcja lewej komory prowadzi do wystąpienia objawów klinicznych
u ponad 25% pacjentów w przeciągu jednego roku.
Roczna śmiertelność u chorych bezobjawowych z prawidłową LVEF nie przekracza 0,2%.
Postęp AR jest tym szybszy im większa jest niedomykalność zastawki.
W ostrej AR przebieg zależy od choroby podstawowej.
Skrócenie czasu przeżycia w ciężkiej AR zależy nie tylko od spadku LVEF ale także od zwiększenia
wymiaru końcowo-rozkurczowego lewej komory i klasy czynnościowej NYHA.
Incydenty sercowo-naczyniowe występują u około 5% chorych/rok z ciężką AR i prawidłową
LVEF, dołączenie się objawów klinicznych w III i IV klasie NYHA zwiększa ryzyko tych
incydentów 5-krotnie.
rozpoznanie
W diagnostyce AR decydujące znaczenie ma badanie echokardiograficzne. Inne badania,
takie jak EKG, RTG klatki piersiowej, TK, MR mają znaczenie pomocnicze. U chorych
kwalifikowanych do leczenia operacyjnego zachodzi zazwyczaj konieczność wykonania koronarografii.
badanie echokardiograficzne
W ocenie zawansowania AR przydatne są metody półilościowe, takie jak pomiar talii fali
zwrotnej i jej stosunek do szerokości drogi odpływu lewej komory, ocena wartości połowicznego
spadku gradientu rozkurczowego (PHT), rozkurczowe odwrócenie przepływu w cieśni
aorty oraz metody ilościowe wykorzystujące tzw. równanie ciągłości, obrazowanie 2D + Dopler
oraz pomiar proksymalnych stref konwergencji (PISA).
Talia fali zwrotnej – vena contracta to najwęższa część fali zwrotnej, bezpośrednio pod
otworem niedomykalności. Szerokość talii w przybliżeniu odpowiada średnicy otworu niedomykalności.
PHT – pressure half time – parametr ten odzwierciedla szybkość zmniejszania o połowę
rozkurczowego gradientu ciśnień pomiędzy aortą i lewą komorą. Dla małej fali zwrotnej
wartość ta przekracza 550 ms, wartość poniżej 200 ms świadczy o ciężkiej niedomykalności.
Wielkość PHT zależna jest również od podatności rozkurczowej lewej komory, funkcji zastawki
mitralnej i wartości ciśnienia w aorcie.
Rozkurczowe odwrócenie przepływu w cieśni aorty – holodiastoliczny przepływ
wsteczny w proksymalnej części aorty zstępującej (>20 cm/s w telediastole) przemawia za
ciężką AR.
Równanie ciągłości – pozwala obliczyć objętość fali zwrotnej do lewej komory, dzięki
porównaniu objętości krwi wyrzucanej do aorty w skurczu lewej komory i objętości rozkurczowego
napływu mitralnego.
66