PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
nadal jednak borykamy się z ograniczoną dostępnością tej bioprotezy. Jedynym sposobem<br />
rozwiązania tego problemu stało się więc zastosowanie łatwo dostępnego odpowiednika<br />
homograftu pochodzenia odzwierzęcego, czyli ksenograftu, popularnie zwanego odtąd zastawką<br />
bezstentową. Nowoczesne techniki konserwacji pozwoliły bowiem uzyskać materiały<br />
pochodzące od zwierząt, będące co najmniej równie odporne na procesy degeneracyjne<br />
co homograft.<br />
Rozwój technologii produkcji zastawek biologicznych bezstentowych przypada na lata<br />
90. Są one zatem najnowszymi technologicznie protezami zastawkowymi.<br />
Zastawki bezstentowe wykonane są z różnych materiałów. Przeważnie używa się świńskiej<br />
zastawki (Medtronic Freestyle, Edwards Prima), połączeń świńskich płatków <strong>zastawkowych</strong><br />
z wołowym osierdziem (Shelhigh No – react Stentless Porcine Aortic Conduit) lub<br />
wręcz samego wołowego osierdzia (Sorin Pericarbon).<br />
Najpopularniejszym rodzajem są zastawki pochodzące od świni, gdyż to one najbardziej<br />
odpowiadają zastawce ludzkiej pod względem wielkości i wzajemnych proporcji kompleksu<br />
zastawki aortalnej i opuszki aorty. Ważna jest możliwość wykorzystania świńskiego materiału<br />
w całości jako kompleksu zastawki z opuszką aorty, bo całkowicie odpowiada homograftom,<br />
naśladując uniwersalność ich zastosowania. Dodatkową zaletą jest potencjalnie większa<br />
trwałość, ponieważ nie są podatne na degenerację typu zewnątrzpochodnego wskutek braku<br />
sztucznego mocowania płatków zastawki do stentu. Duże znaczenie ma też naturalny rozkład<br />
ciśnień i laminarny przepływ w wyniku zachowania naturalnej relacji płatków do opuszki<br />
aorty. Z tych powodów zastawkę bezstentową powinno nazywać się, przez pełną analogię do<br />
homograftu – biograftem.<br />
Drugim rodzajem są zastawki powstałe z osierdzia różnego pochodzenia, dzięki jego<br />
odpowiedniemu ułożeniu i zszyciu naśladujące budowę zastawki aortalnej. Choć nie mają<br />
stentu, to jednak występują naprężenia na liniach szycia, będące miejscem przyspieszonej<br />
degeneracji. Osierdzie jako materiał o strukturze monomerycznej sprzyja ponadto występowaniu<br />
degeneracji drogą zewnątrzpochodną.<br />
Typem pośrednim są zastawki świńskie typu kompozytowego, a więc powstałe z połączenia<br />
trzech płatków bezwieńcowych w jedną zastawkę aortalną.<br />
typy zastawek bezstentowych<br />
Medtronic Freestyle ® Ksenograft bezstentowy – wyprodukowany przez Medtronic (Minneapolis,<br />
MN, USA), po raz pierwszy zastosowany został w 1992 roku. Zastawka ta występuje<br />
jako pełna opuszka aorty, a więc zbudowana jest z zastawki aortalnej i początkowego odcinka<br />
świńskiej aorty wraz z początkowymi odcinkami tętnic wieńcowych. Przez analogię do identycznej<br />
budowy homograftu nazywa się ją biograftem lub ksenograftem. Zastawka jest utrwalona<br />
pod zerowym ciśnieniem działającym na płatki, podczas gdy zatoki wieńcowe i ściana<br />
aorty poddane są rozkurczowemu ciśnieniu (40 mmHg). Biograft ten konserwowany jest<br />
w zrównoważonym 0.2% roztworze glutaraldehydu i poddany działaniu czynnika antykalcyfikacyjnego,<br />
czyli kwasu alpha-aminoolejowego. Ze względu na budowę, zastawkę tę można<br />
przygotować chirurgicznie do wszczepienia jedną z czterech technik: 1) podwieńcową, gdy<br />
wycięte są wszystkie trzy zatoki, 2) podwieńcową modyfikowaną, gdy wycięte są tylko zatoki<br />
132
Change language