PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Xii. aktualne i perspektywiczne<br />
możliwości kardiochirurgii<br />
w <strong>leczeniu</strong> <strong>wad</strong>y mitralnej<br />
Marek deJa, stanisław woś<br />
Postępy w chirurgicznym <strong>leczeniu</strong> zastawki mitralnej dopro<strong>wad</strong>ziły do tego, że dziś naprawa<br />
niedomykalnej zastawki mitralnej rekomendowana jest (klasa wskazań IIa wg wytycznych<br />
American Heart Association/American College of Cardiology) jako postępowanie z wyboru<br />
u wszystkich pacjentów z ciężką niedomykalnością niezależnie od objawów, parametrów<br />
hemodynamicznych czy echokardiograficznych jeśli tylko jest ona wykonalna. Związane jest<br />
to z faktem, że naprawa zastawki mitralnej jest przy stosowaniu dobrze opisanych technik<br />
przewidywalna i trwała, a wykonana u skąpoobjawowego pacjenta przywraca przeżycie do<br />
spodziewanego w zdrowej populacji. Niniejszy rozdział opisuje stosowane obecnie techniki<br />
chirurgiczne w chirurgii zastawki mitralnej oraz wyniki leczenia chirurgicznego.<br />
anatomia i fizjologia<br />
Postęp który dokonał się w <strong>leczeniu</strong> <strong>wad</strong>y mitralnej nie byłby możliwy bez dokładnego poznania<br />
jej anatomii i zrozumienia czynności w warunkach fizjologii i patologii. Płatki zastawki mitralnej<br />
stanowią anatomicznie ciągły „welon” „zwisający” z pierścienia mitralnego w głąb lewej komory<br />
i przechodzący w struny ścięgniste. Wcięcia w tym „welonie” nie sięgają w żadnym miejscu<br />
pierścienia mitralnego, ale dzielą zastawkę mitralną na prostokątny, „niższy” płatek tylny (ścienny)<br />
i trójkątny, „wyższy” płatek przedni oraz dwa niewielkie płatki spoidłowe (komisuralne). Nadto płatek<br />
tylny podzielony jest na trzy wyraźnie zaznaczone segmenty nazywane umownie począwszy od<br />
spoidła przednio-bocznego P1, P2 i P3. Umownie odpowiadają im trzy (nieistniejące anatomicznie)<br />
segmenty płatka przedniego A1, A2 i A3. Podział ten służy opisowi czynności zastawki mitralnej,<br />
porozumieniu pomiędzy echokardiografistą i chirurgiem oraz ułatwia opis technik chirurgicznych.<br />
Pierścień zastawki mitralnej jest morfologicznie strukturą niejednorodną i o ile jego część przednia<br />
137
Change language