PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
padków zajęcie zastawki aortalnej). Echokardiografia przezprzełykowa zalecana jest przy niezadowalającym<br />
przezklatkowym oknie ultradźwiękowym oraz dla wykluczenia obecności skrzepliny<br />
w lewym przedsionku i dla oceny stopnia niedomykalności mitralnej przed ewentualną<br />
interwencją przezskórną. Należy zwrócić uwagę, że ocena aparatu podzastawkowego w badaniu<br />
przezprzełykowym może być utrudniona przez cienie akustyczne zwapniałych płatków.<br />
W przypadku rozbieżności pomiędzy wynikiem badania spoczynkowego a objawami<br />
klinicznymi można wykonać echokardiografię obciążeniową wysiłkową lub rzadziej z zastosowaniem<br />
dobutaminy (wytyczne ESC) ze zwróceniem szczególnej uwagi na czas trwania<br />
obciążenia, reakcji ciśnienia tętniczego i rytmu <strong>serca</strong> oraz zmiany w średnim gradiencie przez<br />
mitralnym. Amerykańskie wytyczne wskazują na celowe wykonywanie stres echo u objawowych<br />
chorych z obrazem łagodnej stenozy mitralnej. Istotny jest także stopień wzrostu ciśnienia<br />
w krążeniu płucnym (wysiłkowe SPAP >60 mmHg potwierdza obecność istotnej stenozy<br />
mitralnej z żylnym nadciśnieniem płucnym).<br />
badania inwazyjne<br />
Cewnikowanie <strong>serca</strong> wyłącznie dla celów diagnostycznych (pomiar ciśnień w jamach<br />
lewego <strong>serca</strong> oraz kalkulacja pola powierzchni zastawki) jest obecnie niewskazane, za wyjątkiem<br />
sporadycznych przypadków pacjentów z niediagnostycznym obrazem echokardiograficznym.<br />
Wymienione wyżej pomiary można natomiast wykonywać na wstępie przezskórnej<br />
procedury leczniczej.<br />
ocena zaawansowania <strong>wad</strong>y<br />
W tabeli 7.3. przedstawiono podział stopnia zwężenia ujścia mitralnego z uwzględnieniem<br />
trzech najczęściej stosowanych parametrów.<br />
Postępowanie lekarskie powinno uwzględniać monitorowanie progresji choroby i wychwycenie<br />
optymalnego momentu do leczenia zabiegowego. Wskazania do niego należy rozważyć<br />
już przy pierwszej wizycie u chorych objawowych i z ciężką MS. Chorzy bezobjawowi<br />
z MS łagodną lub umiarkowaną powinni podlegać ocenie klinicznej (wywiad + badanie fizykalne)<br />
w odstępach 1-rocznych. Przedziały czasowe pomiędzy kontrolnymi badaniami echokardiograficznymi<br />
uzależnione są od wyjściowego stopnia stenozy i wynoszą odpowiednio<br />
3–5 lat przy <strong>wad</strong>zie łagodnej, 1–2 lata przy umiarkowanej i 1 rok przy ciężkiej. Niezależnie od<br />
powyższych każda zmiana objawów wymaga dodatkowej oceny.<br />
Tabela 7.3. Klasyfikacja zwężenia ujścia mitralnego<br />
88<br />
Wskaźnik<br />
Zwężenie ujścia mitralnego<br />
łagodne umiarkowane ciężkie<br />
Powierzchnia ujścia (cm 2 ) > 1,5 1,0–1,5 < 1,0<br />
Średni gradient rozkurczowy (mmHg) < 5 5–10 > 10<br />
Ciśn. skurczowe w tętnicy płucnej (mmHg) < 30 30–50 > 50
Change language