PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
PostęPy w diagnostyce i leczeniu nabytych zastawkowych wad serca
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
wstęp<br />
XViii. leczenie przeciwzakrzepowe<br />
urszula ablewska, anna galas, Janina stęPińska<br />
Przewlekłe doustne leczenie przeciwzakrzepowe służy zmniejszeniu częstości występowania<br />
epizodów zakrzepowo-zatorowych. Nabyte <strong>wad</strong>y <strong>serca</strong> pro<strong>wad</strong>zące do degeneracji<br />
zastawek i rozstrzeni jam <strong>serca</strong>, predysponują do tworzenia skrzeplin i dlatego wymagają<br />
stosowania leków przeciwzakrzepowych w wybranych sytuacjach klinicznych. Obecność<br />
sztucznej zastawki w sercu, będącej przyczyną nadmiernego krzepnięcia, obliguje również<br />
do farmakologicznego obniżania krzepliwości krwi. Do czynników sprzyjających wewnątrzsercowemu<br />
wykrzepianiu krwi należą: rodzaj tworzywa użytego do produkcji zastawki,<br />
stan anatomiczny i czynnościowy <strong>serca</strong>, ujście w które jest wszczepiona zastawka,<br />
rodzaj przepływu krwi przez zastawkę. Pomimo udoskonalenia budowy sztucznych zastawek<br />
<strong>serca</strong> i stosowania materiałów mniej trombogennych, powikłania zakrzepowo-zatorowe<br />
wciąż stanowią groźne następstwa wszczepienia sztucznych zastawek. W 1985 roku udowodniono<br />
skuteczność leczenia doustnymi antykoagulantami, antagonistami witaminy K<br />
(DAK) chorych ze sztucznymi zastawkami <strong>serca</strong> i przewagę tego typu leczenia nad leczeniem<br />
przeciwpłytkowym. Redukcja ryzyka względnego powikłań zakrzepowo-zatorowych<br />
chorych leczonych warfaryną w stosunku do chorych leczonych przeciwpłytkowo w 6-miesięcznej<br />
obserwacji wynosiła 60–79% [1]. W kolejnych latach ustalano minimalną skuteczną<br />
dawkę leku, dającą jednocześnie najmniej powikłań [2]. Doustne leki przeciwzakrzepowe<br />
to pochodne kumaryny hamujące dostępność biologiczną witaminy K. W chwili<br />
obecnej stosowane są trzy związki z tej grupy: warfaryna, acekumarol i fenoprokumon.<br />
Różnią się one okresem półtrwania, który w przypadku acenokumarolu wynosi 6-8 godzin,<br />
warfaryny 36–42 godz, fenoprokumonu 3–5 dni. Na świecie najczęściej przepisywanym<br />
lekiem przeciwkrzepliwym jest warfaryna, dostępna w Polsce od 2006 r., obok stosowanego<br />
acenokumarolu.<br />
189
Change language