Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

150 NAH KCE reports 51
de “medische” zorg betaald door de gezondheidszorgverzekering, terwijl de kost voor
de “residentiële” zorg ten laste valt van de patiënt of het departement.
Een invaliditeit van meer dan 80 %, of onder sommige voorwaarden van meer dan 50 %,
heeft het recht op een financiële tussenkomst, betaald door het familie bijslagfonds : een
gespecialiseerde opvoedingstoelage voor kinderen of een bijdrage voor gehandicapte
volwassenen.
Kernboodschappen
• Frankrijk kent een centraal aangestuurd gezondheidszorgsysteem, maar
waarin veel activiteiten zijn gedelegeerd naar de regio’s en
departementen
• Sinds 1996 worden structuren en diensten specifiek voor traumatische
hersenletsels voorzien. Sinds 2004 bestaat voor de doelgroep
traumatische hersenletsels een zorgtraject dat de acuut medische fase,
de revalidatie-en verdergezette zorg, de medisch-sociale zorg- en
dienstverlening, de professionele reïntegratie, evenals de
thuisondersteuning beschrijft.
• Afhankelijk van de hulpbehoefte kan, naast regulier intramurale
voorzieningen een persoon opgenomen worden in een bezigheidstehuis
(foyer occupationnel, FO), gemedicaliseerd onthaaltehuis (Foyer
d’accueil médicalisé, FAM) of een gespecialiseerd onthaaltehuis (maison
d’accueil spécialisée MAS).
6.6 INTERNATIONALE VERGELIJKING : SAMENVATTING
6.6.1 Inleiding
Engeland en Nederland kenmerken zich door een grotere inzet op eerstelijns-,
thuiszorg- en transmurale diensten en voorzieningen. Engeland en Nederland zijn
voorbeelden van landen die hun model van “centrale beleidssturing” trachten te
flexibiliseren door meer mogelijkheden te creëren om in te spelen op behoeften van
doelgroepen door marktwerking. Frankrijk legde traditioneel een grotere nadruk op het
residentiële zorgaanbod, en tracht flexibeler in te spelen op lokale zorgnoden door het
regionaal, departementaal en lokaal niveau eigen accenten te laten leggen.
Uit de beschrijving van de drie landen zijn een aantal trends te destilleren die van belang
kunnen zijn om een aangepast model van zorgvoorzieningen te ontwikkelen aangepast
aan de behoeften van de doelgroep
Als meest opvallende gemeenschappelijke vaststelling geldt in elk geval dat de
onderzochte landen, net zoals België, worstelen met de vraag hoe het zorgaanbod voor
chronische zwaar zorgbehoevenden kan worden geoptimaliseerd.
6.6.2 De organisatie van het zorgaanbod
6.6.2.1 INTRAMURALE VOORZIENINGEN
De verschillende landen vertonen heel wat gelijkenissen in het aanbod van het
soort/type van residentiële zorgvoorzieningen in de chronische zorg. Alle landen
beschikken zowel over ziekenhuisdiensten voor verlengde revalidatiezorg,
nursingtehuizen voor personen met een handicap als specifieke voorzieningen voor
(oudere) zorgafhankelijke personen.
Alle landen kenmerken zich door een schaarste in het intramurale langdurige
zorgaanbod wat zich o.a. uit in het fenomeen van “wachtlijsten”. Er wordt op gewezen
dat personen met een NAH intramuraal niet altijd aangepaste zorg kan worden
aangeboden. In Nederland worden de laatste jaren heel wat woonvoorzieningen voor
jongere gehandicapten en chronisch zieken ontwikkeld door samenwerking tussen