Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

KCE reports 51 NAH 191
gedaan. Het zorgnetwerk wordt centraal ondersteund en opgevolgd door een Federaal
deskundigenplatform met o.a. de aanzet tot een centraal registratie- en opvolgsysteem op
basis waarvan epidemiologische gegevens verzameld kunnen worden.
Tenslotte blijkt (zie hoofdstuk 7) dat zorgverleners bij doorverwijzing gebruik maken van
eigen, informele netwerken.
• Financiële aspecten bepalen soms de keuze voor een instelling
Zoals verder aangehaald en vermeld in hoofdstuk 5, zijn er belangrijke verschillen in kostprijs
voor de patiënt, maar ook voor de overheid, tussen de verschillende residentiële
opvangvormen. RVT/MRS zijn afgetekend het duurst voor de gebruiker (zie hoofdstuk 7).
• Vraag naar keuzemogelijkheden en meer vraaggestuurde dan
aanbodsgestuurde zorgorganisatie
Vanuit de patiëntenverenigingen werd ook de vraag geformuleerd naar meer vrije keuze,
zodat de patiënt en zijn omgeving hun leven beter kunnen organiseren zoals zij dit verkiezen
en inspelend op de noden die zich op dat ogenblik voordoen. Het Persoonlijk Assistentie
Budget (PAB) wordt in dit verband als positief ervaren. Ook internationaal (zie hoofdstuk 6)
werden recent initiatieven genomen om naar een meer vraaggestuurd dan wel
aanbodsgestuurd model te evolueren, de ervaring hiermee is nog beperkt.
• Thuiszorg heeft een eigen, sterk gewaardeerde plaats in het chronisch
zorgaanbod
Er is de expliciete vraag vanuit de patiëntenverenigingen om ook sterk in te zetten op
ondersteuning in de thuiszorg. Zelfs zeer zware (fysieke) zorgafhankelijkheid wordt niet
geschuwd, maar dient wel voldoende ondersteuning te genieten (zie verder). Het blijkt
inderdaad uit de kwalitatieve bevraging van de thuissector (zie hoofdstuk 4), dat voor slechts
10 à 20% van thuisverzorgde NAH-personen een andere woonoplossing gezocht wordt.
Desalniettemin moet opname in een instelling mogelijk blijven, omdat men sommige
patiënten nu eenmaal thuis niet kan opvangen, hetzij omwille van de zorgzwaarte, hetzij
omwille van de thuissituatie (onvoldoende mantelzorgers, accommodatie..). Mantelzorgers
vragen ook flexibiliteit: wat vandaag haalbaar is in de thuissituatie, is het over enige tijd
misschien niet meer, en omgekeerd.
Conclusie: bij het zoeken naar chronische opvang dreigt de doelgroep uit de
boot te vallen.
Talrijke problemen dienen zich aan wanneer een NAH-persoon een definitieve opvangvorm
zoekt in de chronische zorg. De combinatie van gebrek aan informatie, versnipperd
zorgaanbod, versnipperde bevoegdheden, het gebrek aan coördinatie en de hoge financiële
drempel voor toegang tot bepaalde instellingen, maken de situatie dermate complex, dat
deze doelgroep dreigt uit de boot te vallen.
8.5.2 Knelpunten ivm. toegankelijkheid van instellingen
• Wachtlijsten
De overgang tussen subacute en chronische zorg kent lange wachtlijsten, en dit over de
sectoren heen (zie hoofdstuk 5 en 7). Vooral voor gehandicapteninstellingen is dit een
probleem. Tevens circuleren in vele instellingen interne wachtlijsten, wat voor de gebruiker
ook meerdere “intakeprocedures” impliceert. Bij de gebruikers heeft men bovendien het
gevoel dat er “geselecteerd” wordt.
Ook in het buitenland zijn wachtlijsten een gekend fenomeen (zie hoofdstuk 5).
• Opnameprocedure
Het VAPH (zie hoofdstuk 4) vraagt een indicatiestelling door een onafhankelijke instantie (de
Multidisciplinaire Teams). Voor RVT/MRS is een gemotiveerd multidisciplinair verslag nodig.