Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

KCE reports 51 NAH 163
heeft overwegend te maken met de (verwachte toekomstige) werklast binnen de organisatie.
Het gaat hier niet alleen om de intensiteit van de verzorgende taken, maar ook om de
emotionele belasting. Bijv. in VF instellingen is men veel minder vertrouwd met levenseinde
en overlijden.
De opmerkingen over een pathologie moeten ook begrepen worden tegen de achtergrond
van de doelgroep waarop een instelling zich richt (en heeft dus soms meer te maken met
een organisatiekenmerk dan met het kenmerk van de aangemelde bewoner): in dit verband
speelt in de VF/AWIPH sector en-of de gehandicaptensector bijvoorbeeld zeer duidelijk de
scheiding tussen instellingen voor een mentale en een motorische handicap.
• Eén VF instelling geeft aan dat ze enkel bewoners opnemen die
zwaardere zorg nodig hebben. Daaronder verstaan ze personen in een
vegetatieve toestand, in een comateuze toestand of met een minimale
respons. Personen met een pathologie die hieraan niet voldoen,
bijvoorbeeld de ziekte van Huntington, worden niet opgenomen.
• Eén VF instelling met een erkenning voor mentaal gehandicapten neemt
geen personen op met een evolutieve stoornis vanuit de overweging
dat personen met een dergelijke stoornis niet functioneren zoals
personen met een mentale handicap.
• MRSA
MRSA wordt op de revalidatie-instellingen soms overwogen, maar meestal vanuit het
perspectief van mogelijkheid op latere doorverwijzing; bij de chronische organisaties bestaat
soms veel weerstand wanneer een patiënt drager is van MRSA, wat de doorverwijzing
bemoeilijkt. Voor de revalidatie-instellingen zelf kan het ook een extra last betekenen in die
zin dat de persoon in isolatie moet kunnen behandeld worden, en dat mogelijk meer
materiaal moet worden voorzien. Mensen met MRSA moeten bovendien al hun
revalidatieoefeningen in de eigen kamer moeten uitvoeren waardoor mogelijk extra
revalidatiemateriaal moet worden voorzien. Dus wanneer de infrastructuur niet toelaat om
mensen gepast te behandelen en in het perspectief van de doorverwijzing speelt de
aanwezigheid van MRSA soms te nadele van de patiënt.
MRSA lijkt volgens sommige artsen een “overroepen” probleem te zijn, en soms als
argument gebruikt wordt om de angst voor de opvang van andere problemen te verhullen,
zeker in de instellingen in chronische zorg.
7.4.3.2 COGNITIEVE, MENTALE MOGELIJKHEDEN VAN EEN PERSOON
DESORIËNTATIE IN TIJD EN/OF RUIMTE
Desoriëntatie in tijd en/of ruimte is noch in VF instellingen noch in RVT’s een determinerend
beslissingscriterium. Zeker binnen RVT’s wordt de opmerking gemaakt dat de ervaring met
dementerende oudere bewoners rond dat aspect veel ervaring bestaat. Er wordt op
gewezen dat het erin dit verband vooral op aankomt om voor de bewoners zoveel mogelijk
een vast structurerende omkadering te creëren
COMMUNICATIEVE VAARDIGHEDEN
Verschillende zorgverleners uit VF instellingen geven aan dat er nog enige vorm van
communicatie mogelijk moet zijn met de kandidaat bewoner, als criterium voor opname. Dit
om twee redenen: om een zekere individuele begeleiding te kunnen garanderen en om een
zekere integratie in de groep toe te laten. De mogelijkheid om te communiceren wordt
meestal heel ruim opgevat. Dit kan gaan van communiceren via gebarentaal over
communiceren via een computer naar communiceren door middel van hoofdbewegingen.
Opvallend is dat bij geen enkele van de geïnterviewde zorgverleners uit RVT’s de
communicatieve vaardigheden spontaan als een criterium werd opgegeven. Als er expliciet