Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

192 NAH KCE reports 51
In de praktijk worden geen gevalideerde schalen gebruikt bij opname, tenzij (noodzakelijk) in
het kader van financiering vb. in RVT/MRS (zie hoofdstuk 7).
Nederland en Frankrijk gebruiken in de chronische zorg een indicatiestelling door
onafhankelijke derden (zie hoofdstuk 6). In Nederland werd recent het gebruik van “Functie
Niveaus” ingevoerd voor de toekenning van financiële middelen aan de instellingen.
• Sommige aandoeningen: reden tot weigering opname in RVT/MRS of
gehandicaptenvoorzieningen.
o Gedragsproblemen
Terwijl desoriëntatie nog als hanteerbaar bestempeld wordt, zijn belangrijke
gedragsproblemen en dan vooral agressie soms een reden voor de instelling om opname te
weigeren; dit gezien het belang van de andere bewoners (en het personeel) (zie hoofdstuk
7). In settings waar veel groepsactiviteiten verricht worden (vooral
gehandicapteninstellingen) hecht men bij opname veelal belang aan de mogelijkheid om deel
te kunnen nemen aan het groepsgebeuren.
Opname in een psychiatrische instelling, waar relatief de minste personen uit de doelgroep
geregistreerd werden in de enquête (zie hoofdstuk 4) is niet evident omwille van de
frequente combinatie met fysieke beperkingen. De typische gedragsproblemen van NAHpersonen
(agressie, ontremming...) zijn vaak van een andere aard dan deze van chronische
psychiatrische patiënten als schizofrenen e.d. Voor sommige personen echter is een
dergelijke opname noodzakelijk. Opname in een dienst psychogeriatrie of een afdeling
psychiatrie gespecialeerd in neurologische patiënten wordt vanuit de sector zelf als meest
wenselijk geacht (zie hoofdstuk 7).
Zoals vermeld in hoofdstuk 4 werd in 2003 een advies uitgebracht door de Nationale Raad
voor Ziekenhuisvoorzieningen aangaande geestelijke gezondheidszorg voor personen met
een handicap met geassocieerde psychiatrische en/of gedragsproblematiek. Om
experimenten op dit vlak te realiseren, is gecoördineerde samenwerking tussen federale en
regionale overheden nodig.
Ook in het buitenland worden dergelijke gespecialiseerde units voor ernstige
gedragsproblemen bij de doelgroep beschreven (zie verder).
o Zware somatische zorgnoden
Sommige RVT/MRS en gehandicapteninstellingen nemen zware somatische problemen niet
op (zie hoofdstuk 7). Het is niet uitgesloten dat bepaalde personen om deze reden uit de
boot vallen, langer op een wachtlijst staan, of niet in eigen regio terecht kunnen.
o Degeneratieve hersenaandoeningen
Meer dan 80% van de NAH-personen die geregistreerd werden in de enquête, hebben een
niet-degeneratief hersenletsel (zie hoofdstuk 4), er werden echter slechts 2 degeneratieve
doelgroepen onderzocht in deze studie zodat kwantitatieve gegevens omtrent de overige
degeneratieve NAH-doelgroepen ontbreken. In hoofdstuk 7 bleek dat men opname van
degeneratieve hersenaandoeningen soms mijdt, vooral in gehandicapteninstellingen waar men
weinig ervaring heeft met dergelijke ziekteprocessen en overlijden.
• Afstand tot de instelling en beschikbare deskundigheid: evenwicht
tussen beide af te wegen.
RVT/MRS zijn talrijker en vaak korter bij huis dan andere instellingen. Afstand lijkt niet als
majeur probleem naar voren te komen vanuit de gebruikers (zie hoofdstuk 7), maar er
wordt wel enige aandacht voor gevraagd. Mogelijk wordt dit probleem momenteel
ondervangen door de frequente opname in RVT/MRS (zie hoofdstuk 4). Immers, uit een
eerste evaluatierapport van het federale PVS/MRS-project, blijkt dat 30% van de
doelgroeppatiënten niet doorverwezen worden naar een RVT/MRS erkend in het project,
maar naar een niet-erkend RVT/MRS (zie hoofdstuk 5). Een verklaring hiervoor kan zijn dat
voor sommige mensen het aspect “zorgdeskundigheid” niet opweegt tegen het aspect
“korter bij huis”.