Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

KCE reports 51 NAH 151
6.6.2.2 THUISZORG
instellingen voor gehandicapten, verpleeghuizen, thuiszorginstellingen en
woningbouwcorporaties. Een goed overzicht hierover ontbreekt echter.
In alle landen wijzen de beleidsteksten erop dat de overheden inspanningen willen doen
om complexe zorg voor personen met zware zorgbehoefte in het thuismilieu de
voorkeur te geven boven intramurale zorgarrangementen. Om dit te realiseren wordt
hoog ingezet op het realiseren van een meer gecoördineerd en afgestemd zorgaanbod,
en de ontwikkeling van ondersteunende zorgvormen in de eerste lijn.
De ontwikkeling van “respite care” en kortetermijn opvangstructuren om de
thuisomgeving en de mantelzorgers te ondersteunen en tijdelijk te ontlasten staat op
alle beleidsagenda’s, maar is vooral in Engeland en Nederland reeds langere tijd gekend.
6.6.3 Gezondheidszorgbeleid: een evenwicht vinden tussen “cure” &
“care”
Het organiseren van het chronische zorgaanbod voor zwaar zorgbehoevende patiënten
tussen 18 en 65 jaar tgv van een niet-aangeboren hersenletsel, bevindt zich op een
spanningsveld tussen gezondheidszorg en welzijnszorgbevoegdheden. Elk bestudeerd
land staat voor gelijkaardige uitdagingen wanneer het aankomt om een optimale
afgrenzing en afstemming te realiseren tussen acute zorg, revalidatiezorg en chronische
zorg (inclusief gehandicaptenzorg). Een wederkerend thema betreft de moeilijkheid van
duidelijkheid mbt welke sector verantwoordelijk is voor welke diensten en zorg en op
welke wijze deze af te stemmen en/of te integreren.
Sinds 2000 wordt in het Engelse beleid een duidelijk onderscheid gemaakt tussen
enerzijds de nood aan “medische zorg” en anderzijds “nursingzorg”. Enkel lange termijn
zorg met een medische component werd volledig gedekt door het NHS (gekend als
NHS Continuing Care). Longterm care met een nursing component, maar zonder
medische component moest georganiseerd worden binnen de welzijnszorg, onder de
verantwoordelijkheid van de lokale overheden. In 2003 werd dit beleid gedeeltelijk
teruggeschroefd omwille van een gerechtelijke uitspraak, waardoor nursingzorg in de
longterm care terug in aanmerking kwam voor een NHS tussenkomst. Er is een
aanbeveling geformuleerd om tot een minder disparate, of gefragmenteerde aanpak te
komen. Er worden sterke pleidooien gevoerd om heldere modellen te ontwikkelen die
de integratie van zorg systematisch omkaderen.
6.6.4 De zoektocht naar een nieuwe beleidsomkadering voor het
afstemmen van vraag en aanbod
Om beter te kunnen inspelen op specifieke noden van verschillende doelgroepen en
omwille van een kwaliteitsstreven trachten Nederland en Engeland hun beleid meer en
meer te oriënteren naar een vraaggestuurd model ipv het traditioneel aanbodsgestuurd
model. Via een zekere “flexibilisering” en het vegroten van keuzeruimte voor de
patiënten (ook in Frankrijk) wordt getracht een passend antwoord te bieden voor
specifieke complexe zorgvragen en -behoeften van de patiënt. Een instrument dat
hiervoor gebruikt wordt is het persoonsgebonden budget in Nederland, of de rol die
wordt weggelegd voor de trusts in Engeland in het aanbieden van gevarieerde
ondersteuning. Care trusts krijgen verantwoordelijkheden op het grensgebied van zorg
en welzijn en moeten garanderen dat de continuïteit van zorg wordt verbeterd en de
bureaucratie wordt vereenvoudigd.
6.6.5 Continuiteit en Coördinatie
In alle onderzochte landen wordt het algemene gezondheidszorgkader centraal
uitgetekend maar is er sprake van een decentralisatie van bevoegdheden naar de regio’s
en lokale (gemeentelijke) overheden voor wat betreft chronische en sociale
zorgvoorzieningen. De lokale overheden bepalen binnen bepaalde kaders de
prioriteiten. Door deze keuze bestaat een groter risico op een gebrek aan