Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

KCE reports 51 NAH 61
Van de niet-degeneratieve vormen van NAH maakt de groep TBI binnen de Vlaamse
gehandicaptensector de grootste diagnosegroep uit (40%) terwijl CVA slechts 16% van
de NAH-gevallen uitmaakt.
Bij de AWIPH-instellingen vormen de andere oorzaken een grote groep (66%).
Gegevens omtrent de precieze diagnoses binnen deze groep zijn niet gekend maar de
grootte van deze groep staat in contrast met gangbare epidemiologische gegevens (zie
hoofdstuk 2).
CVA vormt binnen de RVT-sector wel de grootste groep met 36-54%. Binnen
psychiatrie maken de ‘overige oorzaken’ de meerderheid uit (ong. 70%). De vraag dringt
zich hierbij echter op of dit niet vnl. Korsakov-gevallen betreffen.
De gegevens verkregen vanuit de sector psychiatrie moeten in elk geval met de grootste
voorzichtigheid worden geïnterpreteerd. Niet in het minst omdat de meerderheid van
de bevraagde diensten behandelingsafdelingen betreffen, niet gericht op chronische zorg
of permanent verblijf. Ondanks het feit dat sommige patiënten misschien langdurig
binnen psychiatrie verblijven bij gebrek aan alternatieve oplossing, zullen een deel
ongetwijfeld wel voor de duur van een behandeling opgenomen zijn en nadien
doorverwezen en/of ontslagen worden. Anderzijds vormt de grote groep ‘andere
oorzaken’ die vanuit de psychiatrie worden geregistreerd, een belangrijke kans in dat dit
vnl. Korsakov-patiënten betreffen, een doelgroep die in ons land traditioneel binnen
psychiatrische voorzieningen wordt opgevangen en om deze reden geen focus van deze
studie.
NON-RESPONS
Tabel 4.8 geeft een overzicht van de steekproefmatige telefonische bevraging van de
non-respons. Voor elk van de sectoren werd een aantal te bevragen voorzieningen
vooropgesteld, naar verhouding verdeeld over de cellen van de stratificatie (regio en
grootte). Cellen met een relatief hogere non-respons werden verhoudingsgewijze meer
bevraagd. Gezien het grote absolute aantal RVT-instellingen, werden deze relatief het
laagst bevraagd in percentage. De selectie van de voorzieningen gebeurde per cel ad
random in alfabetische volgorde. Indien geen antwoord werd bekomen, werd de
volgende voorziening geselecteerd, totdat een voldoende aantal voorzieningen bevraagd
was per cel. Het aantal voorzieningen dat op voorhand werd bepaald, werd voor elk van
de cellen bereikt.
Voor VF/AWIPH werden 20 instellingen bevraagd, dit is 14% van de totale non-respons.
Van de RVT’s werden 38 instellingen bevraagd wat neerkomt op 6% van de nonrespons.
Voor de sector psychiatrie werd 26% van de non-respons bevraagd, nl. 20
instellingen.