Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

172 NAH KCE reports 51
7.4.6 Beslissen over een opname
NAH-patiënt wordt niet noodzakelijkerwijs vervangen door een andere
NAH-patiënt.
Het inschatten van de toestand van de patiënt wordt in de meeste instellingen aangehaald als
een soort “kansrekening”. Vaak is er geen tijd of mogelijkheid om de patiënt die wordt
doorverwezen echt te kennen en moet gewerkt worden met de informatie op papier. In
sommige instellingen wordt erop gewezen dat in de dossiers soms vertekende informatie is
opgenomen in die zin dat bepaalde problemen worden onder of overbelicht. In een instelling
stelde de revalidatie arts daarom expliciet dat hij geen personen in overweging nam wanneer
de volledige medicatielijst ontbrak in het dossier. Die medicatielijst geeft vaak een goede
indicatie van het type problemen waarmee een patiënt kampt (inclusief gedragsproblemen).
7.5 CRITERIA BIJ DOORVERWIJZING
In essentie wordt bij de doorverwijzing naar de chronische zorgfaciliteiten vooral ingeschat
wat de capaciteiten en competenties zijn van de patiënt en zijn directe omgeving.
Bij revalidatie-instellingen wordt erop gewezen dat na het ontslag uit de revalidatie-instelling
vaak nog een natraject volgt met de sociale dienst, en dat de voorzieningen daar
noodgedwongen soms een rol moeten in blijven spelen om de patiënten wegwijs te maken.
Hier worden weer uiteenlopende managementopties genomen: in sommige instellingen
kunnen de patiënten nog terecht gedurende een tijdje bij de sociale dienst. In andere
revalidatie-instellingen houdt de rol van de sociale dienst formeel op na het ontslag, en moet
een andere dienst op dat ogenblik klaar staan om de familie te begeleiden.
Bij een doorverwijzing naar een thuissituatie speelt niet alleen de toestand van de patiënt,
maar moet zeker ook in kaart gebracht worden welke mogelijkheden er liggen voor de
patiënt thuis (infrastructuur, omgeving, vervoer, worden als meest frequente elementen
aangehaald
De keuze voor een doorverwijzing naar een RVT of een thuissituatie is soms in belangrijke
mate ingegeven door de financiële draagkracht van een gezin. Bij jonge gezinnen komt het
nogal eens voor dat zij nog een eigen woning moeten afbetalen en dat een opname in een
RVT om financiële redenen geen optie is.
Naast deze elementen speelt ook de motivatie van de familie en directe omgeving een
cruciale rol. Wanneer kan ingeschat worden dat de familie “wil gaan” voor opvang thuis
wordt in de meeste revalidatie-instellingen hier naartoe gewerkt.
Een doorverwijzing moet over het algemeen zeer lang voorbereid worden en vraagt vooral
coördinatiewerk van de sociale dienst. Er komt veel administratief werk bij kijken, en het
vraagt toch een zekere communicatie met de externe instellingen. Vooral voor dit laatste is
er zelden.
Doorverwijzen naar een RVT vraagt de nodige begeleiding en vraagt dat patiënten en vooral
hun familie wegwijs gemaakt moeten worden in het administratieve landschap. Vaak is ook
het nodige overleg en overtuiging nodig binnen RVT om jongere patiënten op te nemen
omdat niet alle RVT’s bereid te zijn om jongere NAH-patiënten op te nemen.
De criteria die meestal worden aangehaald bij een doorverwijzing naar de chronische
voorziening is een inschatting van de draagkracht van de directe omgeving, de infrastructuur
en de omgeving thuis, de financiële draagkracht van de patiënt en de familie.
7.6 ZORGBEHOEFTE
In de gesprekken is elke keer expliciet ingegaan op de vraag wat bedoeld wordt met zware
zorgbehoefte. Algemeen is de teneur van de reflecties op deze vraag dat het vastleggen van
de definitie “zwaar” op niet al te rigide criteria kan bepaald worden. Zware zorgbehoefte is
een concept dat zeer moeilijk te operationaliseren valt in de dagelijkse praktijk, omdat de