Chronische zorgbehoeften bij personen met een NAH - KCE

170 NAH KCE reports 51
ZORGZWAARTE VOOR DE AFDELING
In kleine instellingen of instellingen met een erkenning voor mentale stoornissen speelt de
algemene fysieke conditie een rol bij de opnameprocedure. Sterk verpleegtechnische taken
zoals decubitusverzorging of tracheacanule zorg of bijvoorbeeld verlamming kunnen de
zorgzwaarte, hier uitgedrukt in tijd te besteden aan een persoon, van een kandidaat
verhogen. In kleinere instellingen worden deze personen soms (tijdelijk) niet opgenomen
omdat de zorglast voor het personeel te zwaar is.
Er wordt in RVT’s (zelfs diegene die relatief veel personen met NAH opvangen) op gewezen
dat de totale mix van de zorgzwaarte van patiënten zeker mee moet genomen bij de
beslissingen. Werklast voor een dienst of afdeling correleert namelijk met de mix van
zorgzwaarte van de patiënten
In alle types instellingen wordt gesteld dat er moet gestreefd worden naar een “goede mix”
van patiënten op de afdeling. Daarin speelt zowel het perspectief van de groep, maar vooral
de impact voor de werklast van het personeel. In een aantal interviews met diensthoofden
speelt daarbij het zoeken naar een evenwicht voor de verschillende professionele groepen:
de aard van het werk van een kinesist of ergotherapeut werkt soms een andere
werkbelasting in de hand (bijv. gedragsstoornissen) dan voor de verpleegkundigen die
continu geconfronteerd zijn met het probleem. Dus het zoeken naar een evenwicht op de
afdeling speelt zeker een rol in het beslissingsproces.
7.4.5.3 CULTUUR EN STRATEGIE
In sommige VF instellingen bepaalt het doorlopen van een proefperiode of de persoon in
aanmerking komt om opgenomen te worden. De proefperiode of stage heeft een dubbel
karakter. Ten eerste dient het om de kandidaat kennis te laten maken met het centrum. Ten
tweede kan men na gaan of de kandidaat past in de visie van het centrum en de leefgroepen.
Indien de persoon te kennen geeft dat hij zich niet kan vinden in de visie van het centrum of
niet past binnen de leefgroepen, dan wordt er geen opnameprocedure gestart.
Bij de revalidatie-instellingen is het primaire criterium over het algemeen een inschatting van
de mate van “baat” dat een patiënt zal hebben bij een multidisciplinaire revalidatie. In de
meeste revalidatie-instellingen is dat een klinische inschatting. In één instelling wordt
expliciet gezegd dat de inschatting gemaakt wordt van de mate waarin de volwassenen
opnieuw revalideerbaar zijn om in een thuisomgeving te kunnen functioneren. De motivatie
en de wil van de familie kan daar een zeer belangrijk element in zijn. Daar staat een andere
instelling tegenover die zegt dat ze post-acuut tracht op te vangen wat op te vangen valt. Dit
centrum neemt bijna iedereen die zich aanmeldt op, vooral vanuit de overweging dat er
anders teveel mensen tussen de mazen van het net zouden vallen tussen de acute
voorziening en de chronische opvang. Er wordt ook op gewezen dat andere revalidatieinstellingen
“teren” op dit gegeven en een selectief opnamebeleid voeren.
7.4.5.4 NETWERKEN VAN ORGANISATIES
FORMELE NETWERKEN
Naar formele, gesloten en als dusdanig te identificeren netwerken wordt in geen van de
gesprekken verwezen. In 1 provincie hebben de VF instellingen zich regionaal gegroepeerd in
een overlegnetwerk. Indien een persoon binnen deze regio zich aanmeldt voor opname,
wordt het dossier besproken op dat overleg en komt de persoon op de wachtlijst te staan
van de instelling die volgens het netwerk het meest geschikt is. Op die manier moet geen
aanmelding gebeuren op verschillende wachtlijsten.
INFORMELE NETWERKEN
Informele netwerken tussen voorzieningen drukken zeker een stempel op het traject van
een patiënt. Die informele netwerken worden het meest aangehaald in de fase tussen acuut