Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

94 Internationale commerciële contracten
Dat deze situatie zich in casu voordoet, is door Westen berg, volgens
het Hof, niet alleen niet met zoveel woorden gesteld, maar ligt ook in
diens summiere stellingen niet opgesloten. De onderhandelingen waren
weliswaar vergevorderd, maar er was nog geen wilsovereenstemming
bereikt omtrent de vraag, of de overeenkomst zou worden gesloten
met de onderhandelingspartner in privé danwel met de BV, waarvan
hij directeur en enig aandeelhouder was. Tevens volgt niet zonder
meer uit de stellingen van Westenberg dat de schade, die uit het afbreken
van de onderhandelingen zou voortvloeien, dezelfde schade is als
de schade, die hij primair en subsidiair heeft gevorderd wegens winstderving
ingevolge ontbinding van een beweerdelijk tussen partijen tot
stand gekomen overeenkomst. De Hoge Raad bekrachtigde de uitspraak
van het Hof.
In het tweede arrest (Hofman-Gemeente Vlissingen) was het navolgende
geval aan de orde. Hofman en de Gemeente hebben gedurende
ongeveer een jaar onderhandeld over de aankoop door de Gemeente
van het garagebedrijf van Hofman in het kader van saneringsplannen
van de binnenstad. De bedoeling was dat Hofman met zijn bedrijf naar
het Industrieterrein zou gaan. Uiteindelijk werd overeenstemming
bereikt over de koopprijs, maar daarmee was de overeenstemming nog
niet rond, omdat Hofman nog een aantal voorwaarden had gesteld.
Partijen zijn aan een bespreking van deze voorwaarden niet meer toegekomen,
want de Gemeente deelde voordien aan Hofman mede af te
zien van de aankoop van diens garagebedrijf in verband met haar verslechterde
financiële positie. Hofman vorderde terzake van dit afbreken
van de onderhandelingen schadevergoeding. De Gemeente heeft
gebruik (misbruik?) gemaakt van het feit dat Hofman nog nadere voorwaarden
had gesteld, waarmee de Gemeente zich nog niet had verenigd,
door de voorgenomen aankoop af te blazen op grond van gewijzigd
beleid (noodzaak tot bezuiniging). Deze vordering werd door het
Hof afgewezen, omdat alleen hij die onrechtmatig handelt tot schadevergoeding
kan worden veroordeeld. Dit oordeel past bij HR 3 april
1987,703 (Van Gastel qq-Van den Heuvel). De Hoge Raad verwierp
het tegen het arrest van het Hof ingestelde beroep in cassatie. 5
Ook in een derde arrest werd een vordering wegens afgebroken
onderhandelingen afgewezen. HR 26 februari 1993, NJ 1993, 289,
5 Zie omtrent beide arresten Prof. Mr B. Wessels, Kwartaalbericht Nieuw BW 199011,
pp. 33-35 en Prof. Mr I.B.M. Vranken, WPNR 5925 (1989), pp. 448-449.