Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

296 Internationale commerciële contracten
voerd, kan ondermeer hierin gelegen zijn dat zij door wederzijdse
uitwisseling van concepten tijdens de onderhandelingen
niet alleen tijd winnen, zodat aan het einde van de onderhandelingen
niet meer veel tijd verloren gaat door discussies over de
vormgeving, maar bovendien de commerciële onderhandelaars
tijdig confronteren met de consequenties van de door hen voorlopig
bereikte punten en met de nog resterende lacunes.
Vertegenwoordiging. Vaak is het tactisch verstandig de onderhandelingen
te laten voeren door onbevoegde vertegenwoordigers.
Indien de onderhandelingen echter door - bijvoorbeeld -
het Nederlandse recht worden beheerst, kan de goede trouw
meebrengen dat de wederpartij van die onbevoegdheid op de
hoogte wordt gesteld, bijvoorbeeld door vermelding van de
functie van de personen der onderhandelaars. Desgevraagd is
men tot die vermelding op grond van de goede trouw in ieder
geval verplicht. Bij internationale contracten moet overigens
rekening worden gehouden met het, voor Nederland geldende,
Haagse vertegenwoordigingsverdrag, waaruit blijkt dat de vraag
van de vertegenwoordigingsbevoegdheid voor elk der partijen
afzonderlijk dient te worden beantwoord. De hoofdregel -
waarop uitzonderingen bestaan - is dat moet worden uitgegaan
van het recht van het land waar de vertegenwoordiger gevestigd
is, ongeacht of hij ook daar gehandeld heeft. Uiteraard is het
ook mogelijk dat vertegenwoordiger en vertegenwoordigde
overeenstemming hebben bereikt over het op hun verhouding
toepasselijke recht.
Kostenverdeling. Het uitgangspunt is dat iedere partij zijn eigen
kosten van de onderhandelingen draagt. Slagen de onderhandelingen,
dan kan een partij trachten de kosten daarvan te verdisconteren
in de overeen te komen prijs. Mislukken de onderhandelingen,
dan blijft iedere partij zijn eigen kosten dragen, tenzij
een beroep kan worden gedaan op het arrest Plas/Valburg.
In de bouw bestaat een andere regeling: door middel van de
rekenvergoeding moet de aanbesteder de calculatievergoeding
betalen van alle aannemers, waaraan hij een prijsaanbieding
heeft gevraagd; anders dan wel beweerd wordt, is hierin niets
onrechtmatigs gelegen; het gevolg van een verbod van rekenvergoedingen
is immers dat alle aannemers, aan wie het werk