Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

3 . Contractenrecht buiten Nederland 37
In het Franse recht staat nog steeds de 'autonomie de la volonté'
centraal, hoewel over deze rol recentelijk steeds meer discussie
ontstaat. Deze dogmatiek van de wilsautonomie leidt tot de gedachte
dat een aanbod altijd principieel herroepelijk moet worden
geacht. Volgens de klassieke gedachte kan een wilsverandering
geen schending van een verbintenis opleveren door het gesloten
systeem van verbintenissen: er is nog geen overeenkomst en
(meestal) ook geen verbintenis uit de wet. Dit is slechts dan anders,
wanneer er sprake is van een onrechtmatige daad.
In de dogmatiek gaan stemmen op voor een sterkere werking van
het aanbod. Zo ook de rechtspraak: sinds 1983 laat de dood van een
aanbieder diens aanbod onverlet.
Dan nu de vraag wat naar Frans recht de status van een afspraak
tussen partijen is om een overeenkomst aan te gaan, het 'promesse
de contrat' (contractsbelofte). Heersend is de opvatting dat de contractsbelofte
reeds de toestemming voor de beoogde overeenkomst
bevat; acceptatie door de andere partij doet de overeenkomst ontstaan,
zonder nieuwe toestemming van de toezegger; intrekking
van deze toestemming wordt onmogelijk geacht.
Een voorovereenkomst kan betrekking hebben op verschillende
onderwerpen, bijvoorbeeld:
I' obligation de négocier Ie contrat définitif;
I' obligation organisant la négociation;
contracts préliminaires envisageant la conclusion du contrat
définitif.
De conclusie luidt dat bij de afspraak tot het sluiten van een overeenkomst
de bindende partij (de toe zegger) niet alleen met de
voorovereenkomst van de contractsbelofte instemt, maar daarmee
evenzeer in de beoogde overeenkomst. Wel worden twee onderscheiden
overeenkomsten aangenomen.
Naar Nederlands recht wordt een onderscheid gemaakt tussen twee
soorten voorovereenkomsten: optie-contracten en pacta de contrahendo.
Naar Frans recht bestaat de behoefte aan een dergelijk onderscheid
niet.