Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

102 Internationale commerciële contracten
De onder 3 (in figuur 4.7) genoemde figuur is eigenlijk de basisfiguur.
Op die simpele wijze komen grotere commerciële contracten
vrijwel nimmer tot stand. Vaak zijn er niet twee fasen maar drie
fasen: eerst een uitnodiging van A aan B om een aanbod te doen.
Aanvaardt B die uitnodiging, dan doet B een aanbod aan A. Na
aanvaarding daarvan door A en kennisgeving daarvan aan B ontstaat
dan een overeenkomst. Ook is mogelijk (variatie 5, figuur
4.7), dat A slechts een vrijblijvend aanbod aan B doet, dus een
aanbod, waarbij A verklaart zich nog niet aan dat aanbod gebonden
te willen achten. Dat brengt mede dat door acceptatie van zo'n
vrijblijvend aanbod door B nog geen overeenkomst tot stand komt.
Daarvoor is nog nodig dat A de acceptatie door B op zijn beurt nog
weer aanvaardt. Een voorbeeld daarvan kan men aantreffen in de
FME-voorwaarden: het constructiebedrijf doet bijvoorbeeld een
aanbod aan een potentiële opdrachtgever B. Deze aanvaardt dit
aanbod. Niettemin komt daardoor nog geen overeenkomst tot
stand. Daarvoor is mede nodig dat het constructiebedrijf die acceptatie
nog weer accepteert.
Onderhandelingen kunnen vaak geruime tijd in beslag nemen. Om
tot elkaar te komen, doen beide partijen aan elkaar voorstellen. A
doet een aanbod. B doet een tegenvoorstel, dat weer voor A niet
acceptabel is. Vervolgens doet A een herzien aanbod. Een dergelijke
uitwisseling van voorstellen kan nog geruime tijd doorgaan. Na
vele onderhandelingen wordt uiteindelijk een aanbod gedaan dat
door de wederpartij kan worden aanvaard. Pas dan komt een overeenkomst
tot stand (varianten 6 en 7, in figuur 4.7).
Onderhandelingen worden vaak gevoerd niet door de partij, die in
staat is zich contractueel te binden, maar door een vertegenwoordiger,
die geen contracteerbevoegdheid heeft, maar wel het onderhandelingsresultaat
mag voorleggen aan de beslissende instantie,
onverschillig of de organisatie van privaatrechtelijke dan wel van
publiekrechtelijke aard is. Wanneer de wederpartij ervan op de
hoogte is (gesteld), dat de onderhandelaar wel als zodanig bevoegd
is, maar geen beslissingsbevoegdheid heeft, dan is het belissende
orgaan nog bevoegd de onderhandelaar te desavoueren. Men zie
het hiervoor besproken arrest inzake ShelllVaessen. Door er een