Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

2 . Totstandkoming en beëindiging van overeenkomsten 15
Indien de wil en de verklaring niet op elkaar zijn afgestemd komt
in beginsel geen rechtshandeling tot stand. Toch mag degene die
een verklaring opvatte als een tot hem gerichte verklaring (bijvoorbeeld
een aanbod) de ander aan zijn verklaring houden indien dat
in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs gerechtvaardigd was.
Het gebruik van een tussenpersoon of een communicatiemiddel
komt voor rekening (en risico) van degene die de verklaring aflegt,
tenzij de wederpartij juist om gebruik van deze persoon of dit
middel heeft verzocht. Indien een typiste een fout maakt bij het
typen van de aanvaarding (bijvoorbeeld aflevering op 01-10-1994
in plaats van 01-01-1994) zal de wederpartij in de regel op de
getypte versie mogen afgaan. Niet op elke fout mag de wederpartij
zonder meer afgaan. Indien de fout leidt tot ongebruikelijke resultaten
of een aanzienlijke afwijking van de afspraken tot dan toe, zal
het de wederpartij duidelijk moeten zijn dat iets anders is bedoeld.
Op hem rust dan een onderzoeksplicht om een en ander bij de
verklarende partij te verifiëren.
Wilsgebreken
Ook indien een partij op het moment van zijn verklaring deze ook
echt wilde, kan aan de wil toch nog een en ander schorten. De wil
kan tot stand zijn gebracht door omstandigheden die, als zij zouden
hebben ontbroken, er toe zouden hebben geleid dat de verklaring
niet of anders zou zijn afgelegd. De wet kent vier vormen van
wilsgebreken:
• bedreiging,
misbruik van omstandigheden,
bedrog,
dwaling.
Indien sprake is van een wilsgebrek kan degene die de rechtshandeling
verrichtte haar vernietigen. Dit kan door middel van een
eenvoudige verklaring. Als de wederpartij de vernietiging aanvecht,
zal de rechter er aan te pas moeten komen om uit te maken
of de vernietiging terecht was. Vernietiging betekent dat de rechtshandeling
die eerst geldig doch aantastbaar was, met terugwerkende
kracht nooit heeft bestaan. Wordt een koopovereenkomst we-