Internationale Commerciële Contracten - Mr M.J.G.P. Kaplan

274 Internationale commerciële contracten
Verdrag vallen en dienen deze overeenkomsten bij de Commissie
voor ontheffing te worden aangemeld.
Een bekend Europeesrechtelijk spanningsveld waarin de selectieve
distributeur terecht kan komen is de selectie van nieuwe wederverkopers.
Deze selectie dient uitsluitend op kwalitatieve gronden te
geschieden. In de praktijk heeft de distributeur gemakkelijk de neiging
om nieuwe wederverkopers te weigeren indien naar zijn mening
(en die van de reeds bestaande wederverkopers) een bepaald
gebied reeds voldoende verkooppunten heeft; de eigenaren van
bestaande verkooppunten gaan dan klagen en er kan een vaak niet
gewenste prijsconcurrentie ontstaan. Met name bij de selectieve
distributie van luxe produkten kan zich zo'n situatie gemakkelijk
voordoen omdat de kwalitatieve vereisten die aan de verkoop van
dit soort produkten gesteld kunnen worden niet erg vergaand kunnen
zijn.
Selectieve distributie-overeenkomsten die vallen onder de werking
van art. 85 EG-Verdrag mogen geen bepalingen bevatten waarin de
wederverkoper wordt opgelegd de betrokken produkten tegen een
vastgestelde prijs door te verkopen. Ook de groepsvrijstellingsverordeningen
voor alleenverkoopovereenkomsten; exclusieve afname-overeenkomsten
en franchise-overeenkomsten staan verticale
prijsbinding niet toe. Recentelijk zijn echter door de Commissie
enkele beschikkingen afgegeven op selectieve distributie-overeenkomsten
die door Yves Saint Laurent en Givenchy waren aangemeld;
deze beschikkingen bevatten een aantal belangrijke uitgangspunten
die ook voor andere selectieve distributie-overeenkomsten
als leidraad kunnen gelden.
Uit het bovenstaande moge duidelijk geworden zijn dat expansie in
Europa, zodra deze een zekere omvang gekregen heeft, rekening
zal moeten houden met de bepalingen van het Europese mededingingsrecht;
de enige expansiemethodes waarvoor dat niet opgaat,
zijn expansie door middel van het benoemen van een handelsagent
(mits de agent niet tevens een zekere mate van eigen economisch
risico moet dragen, bijvoorbeeld door het verplicht voor eigen
rekening aanhouden van een bepaalde voorraad) en het oprichten
van een filiaal of dochtervennoctschap.