Предавања 2011 - Универзитет „Св. Кирил и Методиј“

_________________________________________________________
122
бугарското национално единство; се арчат и пари, и сили и народна
енергија во таа борба со Србите и Грците; не се штеди ништо за да
победи идејата за тоа дека Бугаринот од Македонија, Тракија и Мизија е
син на една и иста мајка Бугарија, дека тој има еднакви обичаи, нарави,
јазик, политички стремежи и идеали, – и при сето тоа, во самото
предвечерје на оваа засега нравствена борба во отворената војна, во
бугарската престолнина, во срцето на Бугарија, излегуваат луѓе што се
силат да ги расипат плодовите на толкугодишните усилби, да докажат
дека Македонските Бугари се одделна нација, со посебен јазик, со
посебни историски задачи! Какви поголеми докази можат да бараат
Србите за тоа дека Македонија не е бугарска... Зошто да не им поверуваат
на македонските патриоти: Шаховци, Григорчевци и др. – на тие
македонски светила, кога Србите по тоа прашање и за најништожните
докази се фаќаат Минатата година, кога во Петербург излезе картата на
г. Комаров, во која Македонските Бугари беа покажани како Македонски
Словени, целиот бугарски свет се вознемири од тоа изнасилување на
историската и етнографската правда; сите ние се провикнавме дека
Русите од желбата да им угодат на Србите ја искривуваат вистината.
Што треба да помислиме сега за Младата македонска дружина, кога таа
истото тоа го изјавува од бугарската престолнина...“ 26 .
Покрај другите вакви напади во разни бугарски весници и
списанија од тоа време, веројатно поинтересен е текстот на Д. Т. Левов,
пишуван на 16. III 1892 год. во Стара Загора и објавен на 13 април пак
во в. „Свобода“, во кој не само што се напаѓа правописната и јазичната
реформа што ја прават „лозарите“, туку се прават и извесни аналогии
што се мошне куриозни во светлината на резултатите од подоцнежниот
историски развиток: „Русите – вели Левов – пишуваат на московското
наречје, исто така недостапно за другите неписмени Руси и уште повеќе
за Белорусите и Малорусите. Истата појава се забележува во Германија,
Франција и во сите европски држави и особено во Белгија, каде што
Фламанците не го разбираат францускиот, или Шкотите и Ирците –
англискиот и Баварците – прускиот јазик“ 27 .
Со овие споредби Левов точно го определува местото на Македонците
и македонскиот јазик во словенскиот свет. Тој станува токму
против воведените македонизми во јазикот на „Лоза“ и со жолч
одбележува:
,,...,Дружината‘, раководена од туѓи на нашиот народ тенденции и
fixe-идеи, наместо да пишува веѓи – ги вади очите, дејствувајќи притоа
наполно свесно и заради чисто егоистични и неморални идеи. Да се
објасниме.
Најпрвин – вели Левов – нека ни биде дозволено да забележиме
дека зборот Македонија е еден географски термин, дека во неа живеат
26 На истото место.
27 „Свобода“, VI, 786, 13. IV 1892, 3.