Предавања 2011 - Универзитет „Св. Кирил и Методиј“

_________________________________________________________ 51
ните резултати во периодот од неговото прво предавање на Новорусискиот
универзитет во Одеса (1907), па до необјавените делови од
неговата магистерска дисертација. Во сите овие текстови може да се
забележи длабоката внесеност на авторот, а наедно и добрата информираност
за зададените теми што претставуваат негови оригинални
историски и теориски сознанија.
Во III том од Собраните дела е претставена целокупната
национално-политичка публицистика од Мисирков што е досега позната
на јавноста во периодот 1910 – 1926. Тоа се последните 17 години
од животот на Мисирков. Томот е поделен во два дела. Во првиот дел
се 36 статии во периодот кога Мисирков живеел во Одеса и Кишинев
(1910 – 1914), печатени на руски јазик. Вториот дел се 38 текстови
создавани од Првата светска војна до неговата смрт (1918 – 1926) се
текстови пишувани на бугарски и на јазикот идо, периодот 1915 – 1918
год. нема ниту еден текст од Мисирков. Тематиката е разнообразна, но
во основата секогаш насочена кон постојаните прашања историски и
политички, поврзани со актуелни настани со сопствениот народ и со
сопствената земја. Некои од овие дела за првпат се претставени на
јавноста.
Кога пред нас ќе се постави сето она што го напишал Б.
Ристовски за Мисирков, се наметнуваат прашањата кој порив, која
енергија е потребно да се навлезе во едно толку обемно истражување,
каква сила треба да се пронајде да се истрае во потрагата по сето она
што го оставил зад себе Мисирков. Токму тоа нè враќа кон мислењата
искажани во почетокот за поврзаноста на Б Ристовски со Мисирков.
Тоа е таа инспирација што ја буди Мисирков кај читателот, тоа силно
влијание преку пишан текст што го врши врз следбениците. Од друга
страна Б. Ристовски ни го разоткрива Мисирков како смел борец кој е
доследен на својот народ и целосно предаден на татковината. Истрајноста
во цврстата македонска национална мисла, умешноста да се
издржат нападите од сите страни е она што ги привлекува читателите.
Таа негова борбеност му создавала проблеми додека бил жив, но и по
смртта нападите станале пожестоки, како да сакале да го избришат
неговото дело. Токму тоа е онаа енергија што ја препознаваме кај Б.
Ристовски, енергија што извира од пишаниот збор, а уште поприсутна е
при јавните настапи.
Останува на крајот само да ги следиме пораките од Мисирков,
да го почитуваме сето она што го сторил тој. Исто така да му посакаме
на Блаже Ристовски уште дела кои ќе ја збогатат македонската историографија
и општо македонистиката и успешност во сите потфати.