(Cd,Mn)Te - Instytut Fizyki PAN

2.4.2. DOMIESZKI W (Cd,Mn)TePodrozdział ten poświęcony jest opisaniu, jakie domieszki stosowaliśmypodczas wzrostu kryształów oraz ich wpływu na strukturę trójskładnikowego(Cd,Mn)Te. Stosując dany typ domieszki chcieliśmy otrzymać: jednorodny jej rozkład w całej objętość wzrastanego kryształu, odpowiednio wysokie opory.W związku z wysokimi wartościami oporności właściwej materiału, dobieranadomieszka miała na celu skompensować istniejące w (Cd,Mn)Te wakansje kadmoweoraz wyeliminować (jeżeli takie by istniały) płytkie stany akceptorowe i ewentualniedonorowe. Temat kompensacji będzie rozwinięty dokładniej w dalszej części rozprawy.Domieszki - defektyObiekt, którego wewnętrzną strukturę cechuje daleko zasięgoweuporządkowanie nazywamy zarówno w fizyce, chemii czy też mineralogii kryształem.Porządek ten można łatwo opisać, jako periodyczne powtarzanie się pewnego zespołuatomów (jonów lub cząsteczek) kryształu. Układ taki można odtworzyć przezprzesuwanie (translację) jego motywu w trzech niezależnych kierunkach.Strukturę kryształów można opisać za pomocą sieci, w której z każdym punktem(węzłem) związana jest grupa atomów. Odstępstwa od idealnej periodycznej strukturynazywamy defektami. Możemy sklasyfikować trzy typy defektów takich jak: defekty punktowe – są wśród nich:- luki (wakanse)- atomy międzywęzłowe,- defekty Frenkla- defekty Schottky’ego- domieszki defekty liniowe zwane dyslokacjami, które można określić, jako graniceobszaru, w którym nastąpiło przemieszczenie kryształu względem pozostałychczęści (wyróżniamy dyslokacje krawędziowe, śrubowe i mieszane), defekty powierzchniowe (dwuwymiarowe) - są to granice ziaren orazwydzielenia innej fazy.43