HMP 80 Running Wild

my. Skontaktowaliśmy się z jego agentem
medialnym. Wysłuchał naszej propozycji i po
dwóch dniach potwierdził zaangażowanie. Cieszymy
się, że jego głos wybrzmiał na naszym
albumie. Doskonale oddał esencję utworu.
Znakomita partia.
Na "Crimson Wreath" słyszymy też inne
narracje głosowe, orkiestracje, chóry oraz partie
fortepianowe. W jaki sposób aranżujecie
utwory?
Rozmawiamy, przeprowadzamy burzę mózgów,
wymieniamy się pomysłami. Ja nie decyduję
samodzielnie o partii perkusji, ponieważ
staram się zawsze dostosować do charakteru
utworów. Wiadomo, że inny podkład rytmiczny
potrzebuje ballada, a inny thrashowy
killer. Dbam o dobro kompozycji.
Czy skomponowaliście jakieś ciekawe utwory,
które nie znalazły miejsca na "Crimson
Wreath"?
Wiele. Album trwa 78 minut, więc więcej kawałków
nie zmieścilibyśmy na pojedynczym
dysku CD. Całość naszego nowego materiału
trwa około 120 minut. Pozostałe utwory znajdą
się na następcy "Crimson Wreath", który
wkrótce się ukaże, bo sześć lub siedem z nich
mamy już w fazie przedprodukcji. Demokratycznie
głosowaliśmy, co powinno się znaleźć na
obecnym, a co dopiero na następnym albumie.
Klawiszowiec i gitarzysta George
Konstantakelos zagrał na Waszym poprzednim
LP "Polysyllabic", ale już nie na "Crimson
Wreath". Greg Bakos zagrał na gitarze
na "Crimson Wreath" a Makis Vandoros na
klawiszach na "Crimson Wreath". Jakbyś
skomentował te zmiany w line-upie Illusory?
Zacznę od sprostowania, że Greg Bakos zagrał
na gitarze zarówno na "Polysyllabic", jak i na
"Crimson Wreath" (zaktualizujemy to na Metal
Archives). George Konstantakelos jest i
na zawsze pozostanie naszym serdecznym
przyjacielem. Wchodził w skład zespołu przez
około 15 - 16 lat. Odszedł z powodów osobistych,
w atmosferze wzajemnego zrozumienia i
szacunku. Możesz usłyszeć go gdzieniegdzie
na "Crimson Wreath". Mam nadzieję, że obecny
skład przetrwa próbę czasu i pozostanie
niezmieniony na następnych wydawnictwach.
Siódmego września 2019r. wystąpiliście przed
Gus G. na "Let's Rock Festival". To zdaje się
Wasz ostatni koncert jak dotąd. Jak wspominasz
tamtą imprezę?
Wspaniała noc. Organizator zaprosił nas w
ostatniej chwili. Ucieszyliśmy się z możliwości
uczestnictwa. Przybyliśmy na miejsce o godzinie
12 w południe, zrobiliśmy próbę dźwięku,
wszystko brzmiało pięknie. Spędziliśmy niezapomniany
dzień w metalowym środowisku.
Gus G. był headlinerem, a kiedy skończył
swój set, pogadaliśmy z nim oraz z członkami
pozostałych zespołów o muzyce. Nie możemy
się doczekać naszego kolejnego koncertu.
Jako główny manager noizy.gr jesteś doskonale
zaznajomiony z grecką sceną metalową.
Z pewnością słyszałeś o progresywnym
Fortress Under Siege?
Znam ich. Dzieliliśmy scenę w 2015r. To znakomici
muzycy o odpowiednim podejściu.
Mam na ich temat jak najlepsze zdanie. Przykładają
się, są oddani metalowej scenie. Podziwiamy
ich za to, co robią.
Oba zespoły: Illusory oraz Fortress Under
Siege, cechuje podobny sposób grania progresywnego
metalu. Wasza muzyka jest
zwarta, nieprzekombinowana, a jej odbiór nie
stanowi wyzwania dla słuchaczy nieoddychających
progiem. Wiecie, jak zdobyć uwagę
fanów od pierwszego odsłuchu.
Dziękuję. Nie interesuje nas komplikowanie
struktur kompozycji w stylu Dream Theater,
Meshuggah, The Mars Volta. Nie czujemy
tego. Lubimy, gdy muzyka jest przyjemna w
odbiorze, aczkolwiek nie prostacka. Twórczość
Illusory może nie wydawać się trudna technicznie,
dopóki nie przychodzi do jej grania, bo
wtedy okazuje się, że jednak wymaga konkretnych
umiejętności. Kochamy heavy metal.
Czysty, bezpośredni heavy metal z lat osiemdziesiątych.
Nie usiłujemy wynaleźć koła na
nowo. Nie chcemy tego. Nie zależy nam na
wykreowaniu całkiem nowego gatunku. Wręcz
nienawidzimy rzeczy typu djent - dla nas to
pozbawione sensu, w pewnym sensie fałszywe.
Nie widzę powodu, żeby tak kombinować.
Myślę, że możesz znaleźć wiele odniesień do
tradycyjnego heavy metalu na naszych albumach.
Tak. Mogę też znaleźć liczne świadectwa
Waszego talentu do tworzenia świetnych
melodii. W ich cieniu pozostaje jednak "Immortal
No", ponieważ więcej w nim gitarowego
riffowania niż wpadających w ucho
melodii. Za każdym razem "Immortal No"
podoba mi się coraz bardziej.
Dziękuję. Pomysł do liryków "Immortal No"
wymyśliłem już w 1991 roku, czyli w momencie
rozpoczęcia przygody z perkusją. Kiedy pozostali
zaproponowali podkład muzyczny,
przypomniałem sobie o tych tekstach. Opowiadam
w nich o najemniku, który zorientował
się, że źle postępuje. Początkowo lubił możliwość
zarobku w zamian za udział w wojnie,
ale zaczął zadawać sobie pytania: "czy to etyczne?
Czy to przyzwoite? Czy to słuszne?".
Zespół wyszedł z tym wspaniałym riffowaniem,
obserwowałem jak utwór się rozwija i
pomyślałem: "OK, 100% heavy metal!". Super
będzie zagrać to na żywo. Świetny numer do
head bangingu.
Jesteś znakomitym perkusistą. Czy również
tancerzem? Lala z Burning Witches porównała
kiedyś jedno z drugim.
(śmiech) Burning Witches to fantastyczny
zespół, jeden z najintensywniej obecnie działających.
Te dziewczyny wywierają na mnie
wrażenie. Odpowiadając na pytanie przyznam,
że osobiście jestem najgorszym tancerzem na
świecie. Od razu widać, że nie potrafię tańczyć.
Ale jest coś w słowach Lali, ponieważ perkusista
potrzebuje doskonale czuć rytm, aby
właściwie współpracować z zespołem. Grunt,
żeby utwór dobrze brzmiał, a nie samo "bębnienie".
Jak przeciwdziałasz efektowi "łokcia tenisisty"?
Na szczęście nie doświadczam żadnego efektu
ubocznego gry na perkusji. Dbam o ręce i
stopy, prowadzę ogólnie zdrowy tryb życia.
Zdarzało nam się w przeszłości dawać trzy i
pół godzinne koncerty, więc zdaję sobie sprawę,
jak ważne jest zachowanie formy.
Czy chciałbyś dodać coś na koniec, o co
Ciebie nie zapytałem?
Oczywiście. Dziękuję Tobie za pytania a fanom
za to że nas słuchają. Album "Crimson
Wreath" ukazał się 21 maja 2021r. za sprawą
Rockshots Records. Jesteśmy z niego dumni i
mamy nadzieję, że będziecie go słuchać.
Wspierajcie wszystkie zespoły tworzące dobrą
muzykę. Do następnego razu, dobranoc.
Sam O'Black
ILLUSORY 61