Over aanklagen, kort op de bal spelen, grenzen verleggen en de klik ...

trajectbegeleiders zijn welhaast een noodzaak om de
kwaliteit van voortrajecten te bewaken. Dat geldt in de
eerste plaats voor die organisaties die voor de eerste
keer voortrajecten opstarten.
In projecten waar voortrajectbegeleiders het zo
goed als alleen moeten rooien, is een vorm van interne
kwaliteitszorg en coaching onontbeerlijk, wil men
voorkomen dat de jongerenwerker onder de werklast
bezwijkt.
Overlegmomenten zijn eveneens nodig in die projecten
waar voortrajecten op verschillende plaatsen
worden georganiseerd en voor die projecten waar een
systeem met diverse aanbieders ‘in onderaanneming’
wordt geïmplementeerd.
- Ouderbetrokkenheid
De participatie van ouders wordt als een belangrijke
succesfactor ervaren maar dat is veeleer theorie. Het is
niet dat ouders niet belangrijk worden geacht. Veeleer
is het een moeilijk te bereiken, laat staan te beïnvloeden
partner in het levenstraject van jongeren. Oudercontact
is niet direct de grootste zorg van de organisatoren en
begeleiders. Afgezien wellicht van de contactneming
met ouders bij afwezigheid van een jongere of ernstige
gedragsproblemen zijn zij ook niet het eerste aanspreekpunt.
Het veeleisende werk met jongeren en de
resem bijkomende taken nemen al danig veel aandacht
en tijd van organisatoren en begeleiders in beslag dat
de initiatieven inzake ouderbetrokkenheid wel vaker
het kind van de rekening zijn.
De toeleidende centra blijven daarom de primaire
communicator voor de ouders en vervullen hierbij een
bemiddelende rol ten aanzien van de voortrajectbegeleiders.
7.1.3 Onderzoeksvraag 3
Hoe verloopt de samenwerking met de
partners-toeleiders?
Nergens is er echt sprake van gebrekkige samenwerking.
Wel treden er nog enkele kinderziekten op in de
toeleiding van jongeren naar voortrajecten bij de opstart
van nieuwe projecten. Dat is te wijten aan onvoldoende
praktijkervaring. Vaak ook zijn ondoordachte oriëntering
(geen of gebrekkige screening) en/of ontoereikende
kennis van elkanders zienswijzen op criteria voor
Over aanklampen, kOrt Op de bal spelen, grenzen verleggen en de klik maken…
oriëntering naar voortrajecten daar debet aan.
De continuïteit in samenwerking en communicatie
wordt voorts hier en daar gehypothekeerd door snelle
personeelswissels en de inzet van jong en/of onervaren
personeel in bepaalde projecten.
Een betrekkelijk exclusieve band tussen organisator
en toeleider (één-op-één-relatie) bevordert stellig het
vertrouwen en de onderlinge samenwerking. Dat heeft
echter twee nadelen. Een eerste is dat een toeleider
door zich te sterk te binden aan één aanbieder alternatieven
ontzegt aan jongeren die een verschillende
aanpak nodig hebben. Een tweede nadeel is dat de
inspanningen soms over de jaren verslappen, doordat
een zekere gemakzucht optreedt (het steekt niet zo
nauw, want we kennen elkaar al zo lang).
Het opbouwen van een traditie in samenwerking
tussen organisatoren en partners-toeleiders vergt enige
tijd. Organisaties die al enkele jaren bedrijvig zijn op
het actieterrein van voortrajecten hebben daarom een
voorsprong op de nieuwkomers.
Wat ten slotte ook in gunstige zin opvalt is de netoverschrijdende
samenwerking, waar mogelijk, bij de
totstandkoming van partnerschappen. De praktijk blijft
hier evenwel nog wat achter op het principe.
7.1.4 Onderzoeksvraag 4
in welke mate wordt er regionale
inbedding gerealiseerd?
Regionale inbedding is vooralsnog niet in alle projecten
in voldoende mate gerealiseerd.
De uitzonderingen hierop zijn Voortrajecten Limburg,
Travak 2 Kortrijk en ACE. In de eerste twee
gevallen speelt de overheid een trekkersrol in het
partnership.
In een drietal gevallen zijn de projecten te eenzijdig
georiënteerd op de onderwijs- en opleidingssector.
Daar dienen vooral de banden met de
werkgevers(organisaties) en de arbeidsmarkt sterker te
worden aangehaald.
151