Dromen - Jeugdboekenweek

Gedicht 2
‘Herinnering’
Johanna Kruit, ill. Wim Hofman
Uit: Wie weet nog waar we zijn?
Leopold, 1999, p. 32
Over de auteur
Johanna Kruit werd op 14 december 1940 geboren in Zoutelande op het
eiland Walcheren (Zeeland). Ze werkte na haar schooljaren enige tijd als
verpleegster. In 1976 verscheen haar eerste dichtbundel voor
volwassenen. Haar eerste bundel met gedichten voor jonge mensen
publiceerde ze in 1989 in de Zonnewijzer-reeks. Naast poëzie schrijft ze
ook verhalen.
Over de illustrator
Wim Hofman werd ook in Zeeland geboren, in het plaatsje Oostkapelle.
Door het lezen van verhalen over oerwouden kwam hij op het idee om
missionaris te worden. Maar zover is het niet gekomen. In 1965 sloot hij
zijn kerkelijke loopbaan af. Hij is toen wel als ontwikkelingshelper naar
Afrika vertrokken. Naast schrijver-illustrator is Wim Hofman ook
beeldend kunstenaar.
Werken met het gedicht
Mijn verleden
Zo stil in de nacht komen soms in je slaap oude beelden. Je droomt van wat was. Ziet een
meisje van langgeleden.
authentieke droom op film. Groepjes zonder beschikbare videocamera
kunnen hun droom ook op foto’s vastleggen en er een collage van
maken. Bij de foto’s kan dan tekst geschreven worden voor meer
verduidelijking.
De topdrie
Wat zijn jouw mooiste herinneringen? Maak eens een topdrie van
allermooiste herinneringen. Weet je zeker dat alles echt zo gebeurd is
zoals jij het je herinnert? Of heb je er in de loop der jaren het een en
ander bijgefantaseerd? Of weet je het nog omdat je ouders het zo vaak
verteld hebben? Oude foto’s zien er vaak vergeeld uit. Zijn oude
herinneringen ook vergeeld? Welke kleuren hebben je herinneringen?
Teken je topdrie, en probeer die nu eens in te kleuren in de kleuren die
je echt in je hoofd ziet als je eraan denkt. Is dat moeilijk? Waarom?
Verandert je herinnering misschien terwijl je eraan denkt?
Andere boeken van Johanna Kruit
Wie weet nog waar we zijn?, Bakermat, 1999
Wat je voelt zit in je hoofd, Bakermat, 1997
Hoeveel weegt blauw, Bakermat, 1996
Kasper en Pollux, Bakermat, 1996
De straat-oma, Bakermat, 1996
Andere boeken van Wim Hofman
Zwart als inkt, Querido, 1997
Griezelig!,Van Holkema & Warendorf Houtem, 1999
Geestig Beestig, Bakermat, 1999
Aap en Beer,Van Holkema & Warendorf Houtem, 2000
Aap en Beer gaan op reis, Zwijsen, 2000
Dromen zijn altijd een koekje van eigen deeg. Je moet immers roeien
met de riemen die je hebt. Om het maar met zoveel mogelijk spreekwoorden
te zeggen. Of gewoon: je moet dromen met de beelden die je
ooit al hebt gezien. Elk kind heeft andere beelden op zak om over te
dromen.Van die beelden kun je nog flarden opvangen als je gaat
rondneuzen in oude fotoalbums of tussen oude dia’s. Elk kind maakt een
tentoonstelling van zijn of haar eigen verleden met video’s, dia’s, foto’s
en eventueel typische kindertijdmuziek in een walkman. Zo kunnen de
andere kinderen even op reis gaan door elkaars verleden. En kijken of ze
de kleine Dries en Margo nog in de grote herkennen.
De reis in de tijd
En als je alleen met je eigen beelden kunt dromen, dan betekent dat dat
de mensen van honderd jaar geleden ook wel heel andere dingen
droomden dan wij nu. We gaan eens kijken hoe zo’n droom er in het
verleden uitzag. Maar we moeten bij het begin beginnen. Je reist
natuurlijk niet zomaar in de tijd terug. Daarvoor heb je een tijdmachine
nodig. Die werkt als volgt. Eerst moet je een draairad maken. Elke spie in
het rad stelt een periode voor: de oertijd, de nederzettingentijd, de
volkerentijd… Als de machine af is, gaan de kinderen in groepjes zitten
en per groepje draait iemand aan het rad. Het groepje gaat dromen in de
periode die het rad voor hen aanduidt. Om de droom te maken moet
eerst informatie opgezocht worden over de periode. Dat kan in
(geschiedenis)boeken, op het internet,… Als het groepje een idee heeft
van hoe het leven er in hun periode aan toeging, maken ze het scenario
voor hun droom. Als ze daarmee klaar zijn, gaan ze hun droom spelen
voor de camera. Echt zoals een droom eruitziet, dus geen logische
verhalen, maar vreemde wendingen zijn troef. Zo krijgen we een
76 – Vierde en vijfde leerjaar