Dromen - Jeugdboekenweek

Verwerking
Tableaus
Jan droomt zich verschillende figuren. Wie zou jij jezelf willen dromen?
In kleine groepjes maken de kinderen stilstaande beelden met hun
personage als centrale figuur. Kleine attributen en/of verkleedkleren
(doeken) zijn bruikbaar. Zij stimuleren het inlevingsvermogen.
De kinderen bekijken en bespreken elkaars beelden: ‘Wat zie je? Wie is
het hoofdpersonage? Wie zijn de anderen? Wat gebeurt er? Wat gebeurde
ervoor? En erna?’ Op deze manier ontstaan nieuwe verhalen.
De kinderen in het tableau mogen niet bewegen of spreken, het beeld
moet voor zichzelf spreken.
In een volgende fase kun je de beelden tot leven laten komen: ‘Als ik in
mijn handen klap, komen jullie tot leven en spelen jullie de
droomscène.’ Om dit te kunnen moeten de kinderen vooraf overleg
plegen: wie zijn ze en wat gaat er gebeuren? Dit moet niet te
gedetailleerd zodat er ruimte blijft tot improvisatie. De prenten uit het
boek kunnen de inspiratie bevorderen.
Dagdromen
Zoals Jan een land fantaseert aan de overkant van het meer, kunnen de
kinderen ook dagdromen.
Ze krijgen een foto (landschap, personen,...) vanwaaruit ze een verhaal
gaan fantaseren, dat ze opschrijven.
Ze kunnen dit droomverhaal opschrijven in dialoogvorm, het kan
gelezen en/of gespeeld worden.
De kinderen kunnen hun dagdroom ook schilderen op de foto, die foto’s
moeten dan wel voldoende groot zijn en met een rustige achtergrond.
Boek 6
‘Een afschuwelijke droom’
Anthony Horowitz
Uit: Meer angst
Facet, 1998, p. 83-87
Over de auteur
Anthony Horowitz (1955) studeerde aan de universiteit van York en
werkte acht jaar als tekstschrijver bij een reclamebureau. Nu leeft hij van
zijn verhalen: jeugdboeken, toneelstukken en scenario’s. Zijn verhalen
zijn een combinatie van humor en griezel en zitten boordevol goed
gedoseerde spanning. Elk hoofdstuk eindigt op een bijzonder spannend
moment, zodat je het boek niet meer kunt wegleggen. In zijn kortverhalen
verrast hij zijn lezers steeds met een onverwacht einde.
Over het boek
Meer angst is een bundel met griezelverhalen. ‘Een afschuwelijke droom’ is
een fragment uit het gelijknamige verhaal. Harriet woont in een groot
landhuis in Zuidwest-Engeland. Ze is rijk en verwend. Ze is twaalf jaar,
een echt ettertje en al aan haar vijfde kindermeisje toe. Maar deze
droom, erger dan een nachtmerrie, verdient zelfs de wereldkampioen
onder de etters niet. Harriets droom is zo afschuwelijk omdat hij zo
levensecht is. Ze droomt verschillende op elkaar volgende situaties. Het
begint als volgt.
Als ze thuiskomt van school hoort ze vader tegen moeder zeggen dat ze
failliet zijn. Dat betekent: het huis verkopen, Harriet weghalen van de
dure privé-school, het personeel wegsturen en Harriet en haar moeder
zullen een baan moeten zoeken. Na deze woorden ‘slaakte Harriet het
hardste en het snerpendste gekrijs dat ze in huis had. ‘Ik haat je en ik ga
het huis uit’, tiert ze.’
Het laatste wat ze haar vader hoort zeggen als ze de deur uitloopt is:
‘We moeten iets aan dat kind doen.’
Vader verkoopt haar aan een vriend-restauranthouder, Algeron. Tijdens de
autorit naar Londen vertelt de lange, griezelige man over zijn exclusief
restaurant, de ‘Sawney Bean’. Mensen die alles al geproefd hebben en die
op zoek zijn naar een heel nieuwe eetervaring komen er graag naartoe.
Het fragment vertelt het laatste deel van het verhaal.
Werken met het fragment
Voor het lezen
Via een gesprek over griezelverhalen en over nachtmerries wordt de
aandacht op het verhaal gericht:
Hou je van griezelen?
Wat is voor jou griezelig?
Wie leest graag griezelboeken?
Wat trekt je er al dan niet in aan?
Ken je auteurs of titels van griezelverhalen?
Wie heeft al boeken van Horowitz gelezen?
Paul van Loon zegt: ‘Waarom griezelverhalen? In de eerste plaats
natuurlijk omdat ik daar vroeger zelf zo van genoten heb. Daar kun je al
je angsten en vragen in kwijt. In dit soort literatuur wordt angst tastbaar
en hanteerbaar.’
Wat bedoelt van Loon als hij zegt dat je je angsten in griezelverhalen
kwijt kunt?
Klopt dat voor ‘al’ je angsten?
En hoe zit het met de vragen?
Wat gebeurt er met een angst die tastbaar en hanteerbaar wordt?
Is er iets waar je echt bang voor bent?
Is er een verschil tussen eng en griezelig?
Is dat een andere manier van bang zijn, dan bij het lezen van griezelverhalen?
Zesde leerjaar – 99