Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIW swych działaniach po listopadzie 2007 r. prezydent nie mógł być wysoce skuteczny.Nie stał wszak na czele egzekutywy państwa. Na przykład, jak wspomniano,wbrew jego zdaniu, rząd Donalda Tuska uznał w imieniu Rzeczypospolitej Kosowo,ulegając w tym akurat względzie naciskom amerykańskim, ale także niemieckimi de facto oddając usługę Rosji, szykującej się już do agresji na Gruzję. Prezydentnie był też w stanie przeciwdziałać wygaszaniu polskiej polityki wschodniej, choć spowalniałtempo tego procesu. Podobnie rzecz się miała z odwrotem od podmiotowejpolityki na forum Unii Europejskiej.Prezydent był przeszkodą na drodze do wykonywanej przez rząd wolty na trzechzasadniczych kierunkach polityki zagranicznej RP – wschodnim, amerykańskimi unijnym.Katastrofa smoleńska zerwała tę barierę. Ta hamująca siła wprawdzie słabław wyniku kampanii rządowej i medialnej dyskredytującej urząd prezydenta,w czym notabene celował szef MSZ – Radosław Sikorski. Istnieje duże prawdopodobieństwo,że po ewentualnych wyborach prezydenckich, odbytych w terminie konstytucyjnym,i tak by zaniknęło. To ostatnie stwierdzenie może jednak być już jedyniedziedziną spekulacji, a nie analizy. Pozostaje faktem, iż katastrofa smoleńska gwałtowniezerwała opisywany nurt polskiej polityki zagranicznej i usunęła ze sceny politycznejliczną grupę ludzi odpowiedzialnych za jego koncepcyjne sformułowaniei praktyczne wprowadzanie w życie. Środowisko to, nawet po przegranych wyborach,gdyby nie katastrofa, stanowiłoby siłę skutecznie recenzującą rząd i oddziaływałobyna rzeczywistość.Obok samego prezydenta, atutami Rzeczypospolitej w zakresie polityki zagranicznej,które uległy zniszczeniu w wyniku katastrofy smoleńskiej, byli jakwskazano w poprzednim akapicie także towarzyszący mu ludzie. Spośród 95 ofiarkatastrofy nie sposób zanalizować wartości politycznej w omawianej dziedzinie każdejz nich. Siłą rzeczy musimy się zatem ograniczyć do trzech ilustrujących ją przykładów:- Ś.p. Grażyny Gęsickiej, minister rozwoju regionalnego odpowiedzialnej zawykorzystanie przez Polskę funduszy unijnych, skutecznie w czasie jej urzędowaniaabsorbowanych przez gospodarkę polską. W chwili katastrofy naturalnienie pełniła już ona tej funkcji, pozostając w opozycji. W jej osobieRzeczpospolita straciła jednak istotny atut (choć w danym momencie jedyniepotencjalny) w zakresie sprawności administracyjnej państwa polskiegow omawianym obszarze.- Ś.p. Władysława Stasiaka, najpierw szefa BBN, a potem szefa KancelariiPrezydenta RP, aktywnego w dziedzinie wypracowywania konkretnych pomysłówwdrożeniowych, dotyczących realizacji opisanych powyżej zasad politykizagranicznej Rzeczypospolitej, przyjętych przez ośrodek prezydencki.134Katastrofa.Bilans dwóch lat.