Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIco wywoływało chaos kompetencyjny, a w konsekwencji zaniechanie kluczowychdla bezpieczeństwa czynności. Przykładem takiej sytuacji są kontrowersje międzyKPRM a MSZ w kwestii organizowania spotkań koordynacyjnych pomiędzy podmiotamiprzygotowującymi wizyty zagraniczne i brak przeprowadzania misji przygotowawczych(rekonesansów) w państwach będących celem wyjazdu. Zadania te w latach2005-2010 w odniesieniu do zagranicznych wizyt Prezydenta i Premiera były wykonywaneniezwykle rzadko, a obie instytucje: KPRM i MSZ po katastrofie w Smoleńskuwzajemnie obarczały się odpowiedzialnością za brak ich organizowania. 16Pomimo odżegnywania się przez ministra Arabskiego od odpowiedzialnościza koordynacje organizacji wizyt, można stwierdzić, że w rzeczywistości Szef KPRMw latach 2005-2010 faktycznie odgrywał rolę dysponenta WSTL i często samodzielniedecydował o przydziale transportu lotniczego osobom nieuprawnionym. Działosię to wbrew zapisom Porozumienia z 2004 roku, zgodnie z którym mogli to robićtylko Prezydent, Marszałkowie Sejmu i Senatu, oraz Premier. 17Koronnym przykładem kluczowej a zarazem niepoddanej żadnym regułom roli,jaką Szef KPRM odgrywa w systemie organizacji wizyt była odmowa prawa do skorzystaniaz WSTL przez Prezydenta RP w 2008 roku w związku z przelotem do Brukselina posiedzenie Rady Europejskiej. 18 Zgodnie z § 7 ust.2 Porozumienia Szef KPRMmógł odmówić sporządzenia zamówienia z wykorzystaniem WSTL w sytuacji otrzymanianiekompletnego zawiadomienia, występując jednocześnie o jego uzupełnienie.W myśl powyższego jego rola ograniczała się do pilnowania procedury. Minister Arabskiw wyjaśnieniach dotyczących rezygnacji z wypełnienia przepisów Porozumienia, tłumaczyłswoją decyzję o blokowaniu lotu Prezydenta RP sporem na linii Prezydent-Premiero reprezentację na spotkaniu w Brukseli. W ten sposób Szef Kancelarii Premierarealizował kompetencje organu właściwego do rozstrzygania sporów kompetencyjnychmiędzy Prezydentem a Premierem – czyli Trybunału Konstytucyjnego, mimoże nie wskazują na to żadne przepisy prawa. 19 Wskazany w Porozumieniu na Koordynatoraorganizacji przejazdów najważniejszych osób w państwie, zamiast być strażnikiemprzypisanych mu procedur zajmował się ich łamaniem i naginaniem na użytek bieżącejgry politycznej prowadzonej przez swojego przełożonego.Takim zachowaniom sprzyjała niedoskonałość działającego od 2005 roku systemu.Obecny Szef KPRM objął swoje stanowisko w roku 2007, czyli w niespełna dwalata po jego wprowadzeniu, czyli po okresie wystarczającym do weryfikacji jego skuteczności.Jednak ani nowy Szef Kancelarii ani jego przełożony – Premier, nie zdecydowalisię na jakiekolwiek działania naprawcze mimo formalnych sygnałów o nieprawidłowościach.60Katastrofa.Bilans dwóch lat.