Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIGdy państwoprzestaje działaćMarek Pyza„wPolityce.pl”, „Uważam Rze”Na niesłychaną skalę spełnił się scenariusz, który mało kto zakładał. Sposóbwyjaśniania katastrofy smoleńskiej nawet największych pesymistów i krytykówobecnej władzy musiał zaskoczyć. Jednym z najbardziej symbolicznych zdańpo 10 kwietnia stało się powtarzane przez prezydenta, premiera i wielu ich partyjnychkolegów: „Państwo zdało egzamin”. Każdy miesiąc, tydzień, dzień pokazuje,jak bardzo fałszywa jest ta teza. Katastrofa i to, co stało się po niej, jest największąporażką wolnej Polski. Zobaczyliśmy, jak wiele najważniejszych struktur państwanie działa. Przekonaliśmy się o lekceważeniu prawa przez tych, którzy za jegoprzestrzeganie są najbardziej odpowiedzialni. Dowiedzieliśmy się, że na gwarancjeochrony nie mogą liczyć nawet ci, dla których powinny one być najszersze.Katastrofa smoleńska była też ceną za dziecinne i odarte z wartości prowadzeniepolityki. Jakież inne cele, aniżeli chęć osiągnięcia doraźnych politycznych korzyściprzyświecały tym, którzy godzili się z dyskredytowaniem głowy państwa albowręcz w nim uczestniczyli, obniżali rangi jej wizyty, tworzyli atmosferę sprzyjającejignorowaniu elementarnych zasad bezpieczeństwa? Zobaczyliśmy, że państwonie działa w sytuacji kryzysowej, że nie jest w stanie zapewnić sobie podstawowychpraw w relacjach z dużym sąsiadem, że nie potrafi skorzystać z podpisanych sojuszy,które są fundamentem jego stabilności.Polski rząd okazał nieudolność i strach, z którego wypływały kłamstwa, szyderstwa,oraz służalstwo wobec silniejszego. Nie wywiązał się do końca w zasadziez żadnej funkcji – od uhonorowania ofiar, przez wyjaśnienie przyczyn i wyciągnięciekonsekwencji wobec winnych tak tragedii, jak i ujawnionych przy jej okazji zaniedbań,po obronę pozycji międzynarodowej.Czy to wszystko mogło być dziełem przypadku? Działań błędnych, ale niezamierzonych?Nie. I nie byłoby możliwe, gdyby nie chęć ukrycia swoich win, strachprzed odpowiedzialnością i rozpaczliwe próby zrzucenia za wszelką cenę ze swoichbarków ciężaru wyjaśnienia katastrofy. Przez dwa lata świetnie to wychodziło.Katastrofa.Bilans dwóch lat. 35