Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKINie ulega wątpliwości, iż ś.p. prezydent Lech Kaczyński nie cieszył się popularnościątak wśród rosyjskiej, jak i zachodnioeuropejskiej opinii publicznej. Było to jednakw pewnej mierze rekompensowane jego wysokim prestiżem w państwach bałtyckich,Gruzji, Rumunii i Turcji (W tej ostatniej przyznano mu Wyróżnienie EuropejskiegoMęża Stanu 2006 roku 69 ), a po wspomnianym przemówieniu z 1 września 2009r. także poszerzającą się sympatią wśród czeskiej opinii publicznej. Jako sojusznik byłpostrzegany także przez „pomarańczową” część ukraińskiej sceny politycznej. Istniałarównież świadomość przychylnego nastawienia ś.p. Lecha Kaczyńskiego do koncepcjiścisłego sojuszu Warszawy z Waszyngtonemwśród odpowiedzialnych za politykę wobecPolski kręgów decyzyjnych USA. Dominujący w polskich mediach przekaz ukazującyfunkcjonowanie ś.p. prezydenta, jako wizerunkowe obciążenie Polski był zatemzdeformowany, a zawarte w nim interpretacje nieprawdziwe.Sympatia, jaką wzbudza przywódca danego państwa na arenie międzynarodowejnależy do atutów polityki zagranicznej kraju, na którego czele on stoi. Antypatia – przeciwnie,jest jego słabością. Trudno jednak uznawać za miernik wartości męża stanuzdolność do przypodobania się obcym, bez pytania o wymierne korzyści i kosztytakiej sytuacji. Sprzeciwianie się interesom innych państw w imię interesów własnegopociąga za sobą koszty wizerunkowe. Koszty te płacił także prezydent LechKaczyński. <strong>Katastrofa</strong> smoleńska zamknęła te rachunki. Trudno je jednak uznać za słabość,a nie koszty właśnie - dodajmy od razu – koszty, które należało ponieść.WyzwaniaPolska od sierpnia 2008 r. zmuszona jest działać w stale pogarszającej się koniunkturzemiędzynarodowej. Fakt ten nie obciąża żadnego z rządów polskich, aniżadnego z jej prezydentów, gdyż jest wynikiem sił i wypadków od Polski niezależnych.Rząd PO-PSL swymi działaniami dekoniunkturę tę jednak pogłębiał.Punktem zwrotnym była wojna rosyjsko-gruzińska z sierpnia 2008 r., która ukazała,iż Stany Zjednoczone nie są w stanie zapewnić bezpieczeństwa swym nieformalnymsojusznikom, zagrożonym przez Rosję oraz że Rosja jest w stanie dokonać inwazjizbrojnej na sąsiedni suwerenny kraj i nie ponieść z tego tytułu żadnych wymiernychkonsekwencji w relacjach z szeroko rozumianym Zachodem (UE, USA). Momentten w wymiarze strategicznym zamknął drogę Ukrainie i Gruzji do NATO,o otwarcie której dyplomacjapolska, jak wspomniano wyżej, walczyła jeszcze solidarniena bukaresztańskim szczycie Sojuszu w kwietniu 2008 r., spierając się o to z Niemcamii Francją.136<strong>Katastrofa</strong>.Bilans dwóch lat.
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIObjęcie urzędu prezydenta Stanów Zjednoczonych przez Baracka Obamę i wycofaniesię USA z rywalizacyjnej względem Rosji polityki w Europie Środkowowschodniej,klęska obozu „pomarańczowego” na Ukrainie, poważne zachwianie wiarygodnościąstrefy euro przez finansowy kryzys grecki i problemy podobnej naturyw Portugalii, Hiszpanii i we Włoszech, a w kolejnych miesiącach rewolucje arabskiew Afryce Północnej, wojna NATO w Libii, weto Rosji i Chin wobec sankcji przeciwreżimowi Asada w Syrii i groźba interwencji zbrojnej Izraela na rzecz powstrzymaniairańskiego programu jądrowego, marginalizujące w oczach czołowych państw UEi w USA znaczenie sytuacji w naszej części kontynentu, dopełniają obrazu tej, dla Polskiwyjątkowo złej koniunktury międzynarodowej.W obliczu opisanej powyżej sytuacji, stojące obecnie przed Polską wyzwaniamożemy podzielić na dwie kategorie. Pierwsza to wyzwania pozostające w zakresie celówstrategicznych: zapewnienie bezpieczeństwa (wielowymiarowego – militarnego,energetycznego, gospodarczego itd.) państwa, utrzymanie poza strefą dominującychwpływów rosyjskich lub wyprowadzenie z niej państw szeroko rozumianego wschodniegosąsiedztwa Polski (kraje bałtyckie, Białoruś, Ukraina, Mołdawia, Gruzja, Azerbejdżan),utrzymanie wiarygodności amerykańskich gwarancji bezpieczeństwa militarnegodla nowych państw członkowskich NATO, przeciwdziałanie powstaniu nieformalnego„dyrektoriatu” europejskiego, dominującego realny proces podejmowaniadecyzji w UE i sprowadzającego jej procedury formalne do roli teatru politycznego,zatwierdzającego decyzje podjęte w łonie tandemu niemiecko-francuskiego lubw ramach pozatraktatowych struktur nieformalnych w rodzaju grupy frankfurckiej 70 .Druga kategoria to cele taktyczne. Wśród nich możemy wymienić takie kwestiejak: przeprowadzenie śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej w sposób nie podważającyprestiżu i powagi państwa polskiego, budowanie koalicji państw EuropyŚrodkowej na rzecz przeciwdziałania dyktatowi mocarstw w UE(co implikuje np. polskiepoparcie dla Węgier 71 ), unikanie obciążeń dla gospodarki polskiej wynikającychz niekorzystnych dla nas zobowiązań finansowych związanych z ratowaniem strefy eurow ramach paktu fiskalnego, zwalczanie dyskryminującej wynalazców polskich i polskiefirmy koncepcji jednolitej unijnej ochrony patentowej 72 , utrzymanie drożnościszlaków wodnych na podejściach do przyszłego gazoportu w Świnoujściu, wypracowaniekorzystnego dla Polski nowego porozumienia gazowego z Rosją, ścisłe pilnowaniewdrażania przez UE tzw. „klauzuli Gazpromu”, ważnej dla przeciwdziałania wrogiemuprzejęciu przez rosyjskiego giganta infrastruktury energetycznej w państwachUnii 73 , minimalizacja kosztów „walki z globalnym ociepleniem”, narzucanych gospodarcepolskiej przez państwa „starej” UE 74 , liberalizacja, a najlepiej zniesienie systemuwizowego dla Ukraińców i Białorusinów, obrona praw mniejszości polskiej na<strong>Katastrofa</strong>.Bilans dwóch lat. 137
- Page 2 and 3:
Instytut Sobieskiegoul. Nowy Świat
- Page 7 and 8:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 9:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 12 and 13:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 14 and 15:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 16 and 17:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 18 and 19:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 20 and 21:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 22 and 23:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 24 and 25:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 26 and 27:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 28 and 29:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 30 and 31:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 32 and 33:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 34 and 35:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 36 and 37:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 38 and 39:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 40 and 41:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 42 and 43:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 44 and 45:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 46 and 47:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 48 and 49:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 50 and 51:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 52 and 53:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 54 and 55:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 56 and 57:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 58 and 59:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 60 and 61:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 62 and 63:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 64 and 65:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 66 and 67:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 68 and 69:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 70 and 71:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 72 and 73:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 74 and 75:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 76 and 77:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 78 and 79:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 80 and 81:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 82 and 83:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 84 and 85:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 86 and 87: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 88 and 89: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 90 and 91: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 92 and 93: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 94 and 95: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 96 and 97: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 98 and 99: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 100 and 101: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 102 and 103: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 104 and 105: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 106 and 107: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 108 and 109: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 110: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 113 and 114: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 115 and 116: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 117 and 118: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 119 and 120: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 121 and 122: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 123 and 124: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 125 and 126: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 127 and 128: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 129 and 130: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 131 and 132: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 133 and 134: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 135: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 139 and 140: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 141 and 142: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 143 and 144: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 145 and 146: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 147 and 148: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 150 and 151: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 152 and 153: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 154 and 155: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 156 and 157: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 158 and 159: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 160 and 161: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
- Page 162: Minęły dwa lata od wydarzenia, kt