Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

More documents

Recommendations

Info

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKITupolew i „Korsarz” we mgleA ta pogoda to, jak wiadomo, mgła. Jeden z symboli katastrofy smoleńskiej.Pojawienie się mgły w warunkach, jakie panowały w tej części Rosji, jestzgodne z prawami meteorologii i hipoteza o sztucznej mgle chyba nie ma racjibytu, ale gwoli ścisłości warto zauważyć, to coś takiego naprawdę istniejei wojsko bez większych trudności potrafiłoby spowodować zamglenie na tyleduże, że uniemożliwiłoby lądowanie. Mgła była jednak zaskoczeniem także dlaRosjan. Dziwne jest to, że obsługa Siewiernego także nie mogła się doprosićaktualizacji danych przez Twer. Płk Krasnokutski krzyczał do słuchawki i przeklinał,ale bez rezultatu. Synoptyk z Tweru miał inne zdanie o widoczności,niż obserwowali to oficerowie ze Smoleńska. Wyraźnie tylko im zależało, żebycoś zrobić w nowej sytuacji, ostrzec załogę, wysłać samolot na inne lotnisko.Przełożeni w Twerze i Moskwie nie byli tym zainteresowani. Major Kurtiniecz centrum koordynacyjnego „Logika” podejmował jakieś kroki tylko w wynikunalegań Plusnina i Krasnokutskiego.To, co działo się na tej „wieży” o kryptonimie „Korsarz” też budzi wielewątpliwości. W kierowaniu lotami brały udział cztery osoby. Wśród nichwspomniany płk Krasnokutski. Z pewnością nie zajmował żadnego ze stanowisktypowych dla praktyki kontroli lotów, nie miał zresztą żadnych uprawnieńz tym związanych. Może więcej dowiedzielibyśmy się na ten temat, gdybyRosjanie udostępnili nam instrukcje i regulaminy pracy lotniska. Tak czyinaczej pułkownik w rzeczywistości kierował działaniami Plusnina i Ryżenki,czuł się odpowiedzialny za przebieg operacji lotniczych i przynajmniej na początkustarał się pomóc swoim podwładnym, przejmując na siebie kontaktyz wyższym dowództwem. Potem jednak wyraźnie udzieliła mu się ogólna nerwowośći raczej przeszkadzał swoją obecnością. Po katastrofie znikł z pola widzeniamediów i śledczych.Zapisy rozmów na „Korsarzu” dowodzą, że jego stosunek do lotu samolotuz polskim prezydentem zmieniał się. Podczas służby Krasnokutski rozmawiał ze swoimprzełożonym, generałem Władimirem Sipko, ale czy tylko o dniu wolnym? Wiadomo,że na dłuższy czas gdzieś wyszedł. Czy w tym czasie dostał jakieś nowe instrukcje?Zapewne udało mu się porozumieć z jakimiś czynnikami decyzyjnymi,bo na uwagę Plusnina, że „na miejscu Moskwy ja bym tu nie gnał”, oznajmia zdecydowanie:„To decyzja międzynarodowego numer jeden. Do 100 metrów, bez dyskusji”.O jakim „międzynarodowym numer jeden” mowa? Dlaczego w końcu tak łatwo przystałna lądowanie polskiego samolotu na zasadzie „sam zdecydował, niech sobie radzi”.18<strong>Katastrofa</strong>.Bilans dwóch lat.
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKINim jednak lotnisko zaczęło przyjmować Tu-154M, wylądował tam inny polskisamolot, Jak-40, a potem dwa razy próbował wylądować transportowy Ił-76. Nie udałomu się. Co gorsza, druga próba zakończyła się odejściem na granicy katastrofy. Ale rodzisię inne pytanie: po co on właściwie leciał do Smoleńska? Powtarza się informacja,że wiózł jakieś samochody. Czy chodzi o limuzyny i pojazdy zabezpieczenia prezydenckiejkolumny. Gdyby tak było, to raczej na zasadzie jakiegoś uzupełnienia, bo ładowniaiła ma tylko 20 m długości, więc za dużo pojazdów tam się nie da ustawić. Ale przecieżw Smoleńsku zostały też samochody po pobycie Tuska i Putina. A może nie? W każdymrazie transportowiec swojego zadania nie spełnił i gdzieś odleciał. Najwyraźniej jednaknikomu to nie przeszkadzało, bo nie ma śladów, żeby Rosjanie podejmowali jakieś działaniaw tej sytuacji. A może rola maszyny z bazy w Taganrogu była zupełnie inna?Przejdźmy teraz do lądowania Tu-154M z prezydentem Lechem Kaczyńskimna pokładzie. Centralną tezą oficjalnych raportów jest wina złogi, która miała z powoduzłego wyszkolenia popełniać proste błędy i doprowadzić do katastrofy. MAKdodaje do tego kwestię nacisków psychologicznych ze strony gen. Andrzeja Błasika,dowódcy Sił Powietrznych, a może nawet samego „głównego pasażera”. W obecnymstanie wiedzy nic nie wskazuje na to, aby jakakolwiek forma presji na załogęw ogóle zaistniała. Nie ma też żadnego potwierdzenia obecności gen. Błasika. Ale abybyć całkowicie uczciwym, zadam i takie pytania: Kto wchodził i po co do kabiny?Czy załoga na jakimkolwiek etapie lotu była namawiana do takiego czy innego prowadzeniaoperacji lotniczych?Tak naprawdę prawie każdy lot VIP jest ważny i pilny, a delegacji gdzieś sięspieszy. Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego Mariusz Kazana zapytał dowódcęo sytuację, otrzymał odpowiedź i przekazał ją prezydentowi. O żadnej awanturzechoćby podobnej do tzw. incydentu gruzińskiego nie było mowy. Wtedy zresztą gen.Błasik stanął po stronie załogi, a nawet przekonał po pewnym czasie Lecha Kaczyńskiegodo racji pilota. Z drugiej strony widomo było, że uroczystości katyńskie tonie wizyta w Mongolii – plan jest napięty, program ważny, wszystkim bardzo zależy.Majorowi Arkadiuszowi Protasiukowi też oczywiście zależało.Glisada do śmierciTrudno wskazać jakieś konkretne błędy w pilotażu czy obsłudze samolotupoza złamaniem procedur antyhałasowych na Okęciu (niestety w lotach HEADrzecz częsta) i nieco spóźnione wejście na ścieżkę podejścia. Zanim jednak przyjrzymysię ostatnim manewrom tupolewa, zwróćmy uwagę na zastosowaną proce-<strong>Katastrofa</strong>.Bilans dwóch lat. 19
Page 2 and 3: Instytut Sobieskiegoul. Nowy Świat
Page 7 and 8: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
Page 9: Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
Page 68 and 69:
Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162:
Minęły dwa lata od wydarzenia, kt
show all

Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?