Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIDługa wędrówka przez mgłę.Poglądy Polaków na katasrofę smoleńskąTomasz ŻukowskiUniwersytet WarszawskiCo wiemy o przeżyciach i zachowaniach Polaków w pierwszych dniach i tygodniachpo katastrofie smoleńskiej, w nadzwyczajnym czasie żałoby? Jakie byłyi są nasze poglądy na temat tego dramatycznego wydarzenia po wystygnięciu lawyludzkich przeżyć, w czasie zwykłym, codziennym?Pamięć każdego z nas stanowi tylko niewielki, przekształcony doświadczeniamiostatnich dwóch lat, ułamek tego obrazu. Przybliżony, całościowy obraz poglądównaszych rodaków w „sprawie smoleńskiej” możemy poznać dzięki licznym badaniomopinii społecznej: prostym, socjologicznym fotografiom otaczającej nas rzeczywistości.Od kwietnia 2010 roku było ich wiele: dziesiątki, może setki. Przyjrzyjmysię najważniejszym rezultatom tych pomiarów 36 . Spróbujmy odpowiedzieć,co z nich wynika.Kwiecień 2010: pospolite ruszenie czasu żałobyJest sobotni ranek, 10 kwietnia 2010 roku. Opodal smoleńskiego lotniskarozbił się samolot z polską delegacją lecącą na uroczystości katyńskie. Giną Mariai Lech Kaczyńscy, a także dziewięćdziesiąt cztery inne osoby: przedstawiciele elitpaństwowych i politycznych, generalicja. Wiadomość o tragedii bardzo szybko docierado milionów Polaków. Jak reagują na szokującą wiadomość o katastrofie?Na początku jest – jak uczy psychologia społeczna – niedowierzanie.Pod wpływem napływających informacji szybko przeobraża się ono w żal, obawę iosamotnienie, wreszcie – w poczucie wspólnoty. Formuje się „żałobne pospolite ruszeniePolaków”. Żal i pragnienie wspólnoty przeżywają nie tylko setki tysięcy osóbpod Pałacem Prezydenckim, czy ulicach Warszawy i Krakowa, ale także dziesiątkimilionów ludzi w całym kraju: wedle unikalnych badań OBOP przeprowadzonychdla Ośrodka Myśli Politycznej tuż po żałobie – ok. 90% Polaków odczuwało żali poczucie wspólnoty. Oba te uczucia łączą – są one udziałem praktycznie wszyst-Katastrofa.Bilans dwóch lat. 69