Staniłko-red.-Katastrofa-PDF

Instytut Sobieskiego, Warszawa 2012TWORZYMY IDEE DLA POLSKIBiałorusi (kwestia legalności ZPB, bezpieczeństwa jego działaczy i nienaruszalnościjego mienia), rozwiązanie problemu dyskryminacji mniejszości polskiej na Litwie bezjednoczesnego otwierania Rosji drogi do propagandowego ataku na Łotwę i Estonięw zakresie rzekomego łamania praw ludności rosyjskojęzycznej w krajach bałtyckichitd.Część z tych zadań realizowana była w miarę skromnych możliwości wykonawczychprzez prezydenta Lecha Kaczyńskiego i pozostające do 10 kwietnia 2010 r. pozawładzą PO struktury państwowe RP takie jak BBN, czy Rzecznik Praw Obywatelskich.Inne pojawiły się dopiero niedawno i nie można ich rozpatrywać w kategoriizaniechań wynikających z utraty przez obóz prezydencki w wyniku katastrofy smoleńskiejinstrumentów oddziaływania na sytuację międzynarodową Polski. Niekwestionowalnącezurą czasową wpływów ośrodka prezydenckiego na kształt polskiej politykizagranicznej byłybywybory głowy państwa odbyte w konstytucyjnym terminie– tzn. jesienią 2010 r. Możemy zatem założyć, że czasowo sięgnęłyby co najmniej gryo wsparcie Polski dla ratyfikacji układu New START.VI. WnioskiDo 10 kwietnia 2010 r. ś.p. prezydent, stał na czele wysiłków Polski na rzeczzachowania solidarności środkowoeuropejskiej tak wobec Rosji, jak i wobec niemiecko-francuskiegodyrektoriatu w UE. Był ośrodkiem konsolidacji ważnego intelektualniezespołu analityczno-planistycznego w zakresie polityki zagranicznej państwa.Mógł, choćby poprzez urzędową krytykę, hamować niektóre ekstrawagancjerządu w interesującym nas zakresie i informować tę część opinii publicznej, która zechciałago słuchać. Po katastrofie smoleńskiej aktywność w tym wymiarze zupełnieustała. Można oczywiście twierdzić, iż po listopadzie 2007 r. nie miała ona istotnychkonsekwencji praktycznych, nie da się jednak wykazać, że rządowy program „ociepleniarelacji z Rosją”, czy ożywienie martwego od lat Trójkąta Weimarskiego dało bardziejnamacalne wyniki.O ile przy tym za polityką prezydenta Kaczyńskiego kryła się głębsza myśl strategicznawspółpracy środkowoeuropejskiej, której ośrodkiem krystalizującym byłaWarszawa, o tyle za obecnymi poczynaniami rządzących trudno dostrzec jakikolwiekważki cel strategiczny poza wizerunkowym. Żywa w ostatnich latach współpraca polsko-litewska(plany budowy nowej elektrowni jądrowej w Ignalinie – potem w Visaginie,polsko-bałtycki most energetyczny, wspólne z Litwą wetowanie PCA UE-Rosja wsporze o rosyjskie embargo na polskie produkty rolne w 2007 r., zakup Możejek przez138Katastrofa.Bilans dwóch lat.