HMP 72 Enforcer

W roku 1993 niemiecka Massacre Records
wydała "When Heroes Fall" na CD, ale był
to już wyjątkowo niekorzystny czas dla
tradycyjnego metalu i pewnie to wznowienie
niczego w waszej sytuacji już nie zmieniło,
może poza satysfakcją z posiadania swej płyty
również w wersji CD?
Zamiast rozpaczać nad faktem, że nie szło
nam w Stanach, cieszyliśmy się z sukcesu za
granicą. Zawsze wolimy patrzeć pozytywnie na
to, co dzieje się wokół nas.
Można było wtedy kupić tę płytę w USA,
czy też ukazała się tylko w Europie, a rok później
również w Japonii?
Z tego, co mi wiadomo, dostępna była tylko w
metalowych sklepach w dużych miastach takich
jak Nowy Jork czy Los Angeles. Głównie
produkowano je na europejski rynek. Ostatecznie
wydano ten album również w Japonii.
Zrezygnowaliście z grania dopiero w roku
1996 - uznaliście wtedy, że ciągnięcie tego dalej
nie ma już najmniejszego sensu, bo nie
macie żadnych perspektyw?
Wiele czynników wpłynęło na tę sytuację. Byliśmy
w miejscu, gdzie nikt nie chciał słuchać
naszego stylu muzycznego, zespoły z Seattle
jeszcze to pogorszyły. Część z nas dokonywała
ważnych decyzji życiowych takich jak przeprowadzki.
Chciałem iść dalej, ale na tamtą chwilę
rezygnację uznałem na najlepsze rozwiązanie.
Mieliście chyba jednak poczucie niespełnienia,
niewykorzystanej szansy, stąd myśl o
reaktywacji zespołu?
W 2015 roku Glenn spytał czy chciałbym się
spotkać i pograć. Po ciągłych zmianach muzyków
zespołu, zadzwoniliśmy do Jeffa, żeby
sprawdzić, czy chciałby grać z nami. Wtedy
zdecydowaliśmy się na reaktywację Attiki.
Powodzenie wznowienia debiutanckiego albumu
nakładem greckiej Cult Metal Classics
utwierdziło was w przekonaniu, że macie
do kogo wracać, że fani wciąż pamiętają
Attikę?
Tak, zawdzięczam dużo Manosowi z Cult
Metal Classics. Zawsze miałem nadzieję, że
europejscy fani będą nas pamiętać. Miało to
miejsce w 2008 roku, długo przed podjęciem
decyzji o reaktywacji zespołu. Ale pomogło mi
Foto: Attica
to w moich decyzjach.
Szczególnie jesteście lubiani w Niemczech,
czego mamy kolejne potwierdzenie w postaci
reedycji "When Heroes Fall" nakładem tamtejszej
Pure Steel Records - jak doszło do waszej
współpracy?
Andreas skontaktował się ze mną po przez Facebooka.
Bardzo nam kibicuje! Był na tyle miły,
żeby dać nam świetną okazję do przypomnienia
ludziom o Attice.
Mamy tu koncertowy bonus "Silent Rage" -
czemu tylko jeden, bo pozostawia on uczucie
niedosytu?
Tak, stare przysłowie - zawsze trzeba pozostawiać
niedosyt - wciąż działa. Chciałem, żeby
było na tej płycie również coś ekstra.
Za wersją CD pójdzie też winylowa? Macie
też może w planach wznowienie debiutanckiego
albumu, jeśli zainteresowanie "When
Heroes Fall" okaże się spore?
Wydamy "When Heroes Fall" równieżna
winylu, ale za jakiś czas. Jeśli chodzi o ponowne
wydanie pierwszej płyty, zależy to tylko
od Pure Steel.
To wszystko pewnie bardzo was cieszy, ale
może pora pomyśleć o kolejnym materiale
studyjnym, chociaż coraz więcej doświadczonych
muzyków twierdzi, że ludzie i tak
chcą słuchać tylko starych, doskonale znanych
utworów, a te nowe już ich nie interesują?
Myślę, że odnosi się to do zespołów takich jak
Iron Maiden czy Judas Priest. My nagraliśmy
tylko dwa albumy. Myślę, że zawsze będziemy
grali te utwory na koncertach. Jest nowy legion
młodych metalowców, którzy szukają takich
zespołów jak Attika, Wretch czy Glacier. Sądzę,
że w przyszłości otworzy się nowy rynek.
Poza tym nie zamierzacie tylko odcinać kuponów
od przeszłości, poza koncertami myślicie
też o nowym albumie?
Nie. Pure Steel wyda naszą nową muzykę w listopadzie
tego roku. Wszystkie utwory są już
napisane i wstępnie nagrane. Wchodzimy do
studia pod koniec czerwca. Nowy album będzie
nosił tytuł "Metal Lands". Będzie to również
nasz pierwszy album z Billem i Glennem.
Interesujące jest to, że Bill i Glenn są
aktywną częścią Attiki dłużej niż inni byli
członkowie. Jest więc dużo emocji w obecnym
składzie Attiki.
Wojciech Chamryk, Paulina Manowska,
Karol Gospodarek