epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
303 EPISTOLAE 2540—2542 304<br />
tribus pane potuque coelesti esurientem animam<br />
reficerem, redditae sunt mihi literae quas D. Carolus<br />
Passelius, vestro omnium nomine, aAAnglwm et <strong>ad</strong><br />
me communiter scripsit, et prudentissime <strong>ad</strong> priores<br />
meas <strong>ad</strong> vos literas, quibus or<strong>ab</strong>am faeultatem<br />
mihi dari hinc migrandi atque alio divertendi, respondit<br />
discessum m<strong>eum</strong> non aliter illi probari, nisi<br />
prius libère meos <strong>ad</strong>moneam, <strong>ad</strong>hibita etiam obiurgatione,<br />
mihi in animo esse alio migrare. Iubebat<br />
etiam commemorare rationes mei diseessus, atque<br />
ifca consensum obtinerem, ne quererentur se fuisse<br />
desertos. Haec omnia <strong>ab</strong>solveram, nihil horum<br />
praetermiseram,. ante<strong>quam</strong> vestras literas recepissem,<br />
ornatissimi viri, omnesque causas ac rationes,. quae<br />
animum m<strong>eum</strong> ut hinc <strong>ab</strong>irem permovebant, scripto,<br />
non solum viva voce, significaveram. Non tarnen<br />
destiti a suscepti muneris funclione, donee <strong>ad</strong> coenam<br />
Domini fuit mihi properandum. Tum publica<br />
in concione valedixi Iuliodunensi gregi et <strong>ad</strong> Pictonas<br />
veni qui me laeto hilarique vultu susceperunt.<br />
Ibi vero mansi dies decern et octo in contubernio<br />
et consortio D. Angli pastoris fidelissimi, qui<br />
me humanissime tractavit. Fui vero apud eos non<br />
omnino iuutilis nee otiosus. Quum enim privatis,<br />
turn maxime publicis exhortationibus ecclesiae Dei<br />
aliquem fructum <strong>ad</strong>ferre studebam: séd non licuit<br />
in hoc opère diutius desudare. Non enim potuerunt<br />
Iuliodunenses <strong>ab</strong>sentiam meam ferre et coelesti<br />
alimonia destitui. Ideo assiduis precibus D. Oaucherianum<br />
humanissimum hospitem m<strong>eum</strong> pulsarunt<br />
ut me per literas revocaret, affirmantes se facilius<br />
corporis alimentis, imo et elementis, <strong>quam</strong> p<strong>ab</strong>ulo<br />
spirituali divini verbi posse carere. Nobiles quoque<br />
Scoti, milites praesidiarii, summo desiderio nostri<br />
reditus tenebantur nee quieverunt eundem hospitem<br />
m<strong>eum</strong> sollicite orare, donee exorarent ut me accerseret:<br />
id quod fecit diligentissime et a me facile<br />
impetravit ut redirem, neque enim optime de me<br />
merito viro repugnare aut quid<strong>quam</strong> denegare mihi<br />
integrum fuit, propter summam illius in me' autoritatem<br />
et mutuam inter nos necessitudinem. Adveni<br />
igitur desiderätus et exspectatus, et confestim<br />
coepi susoeptum munus obire et <strong>quam</strong> mihi mandastis<br />
provinciam <strong>ad</strong>ministrare. Nunc ergo gregem<br />
meae fidei creditum pasco, et avidiores et ardentiores<br />
<strong>quam</strong> antea Iuliodunenses conspicio. Placida<br />
hie pace Christi beneficio fruimur <strong>quam</strong>vis non<br />
cesset Satan comminisci novas artes ut ordinem<br />
hunc nostrum interturbet et dissipet. Sed optimus<br />
maxinius princeps pacis pro sua in omnes potentia<br />
et bonitate hunc conteret sub pedibus nostris, nee<br />
deseret pusillum hunc gregem, sed sua ipsius manu<br />
resaroiet, custodiet et corrobor<strong>ab</strong>it fortiterque proteget<br />
in gloriam suam et Ântichristi exitium. Huius<br />
ope suifultus alacrius in coepto itinere pergam,<br />
quandoquidem multos verbum Domini unicum ani-<br />
marum pastum esurire et avide illud siisoipere videam,<br />
gaudeo sane obla<strong>tam</strong> mihi occasionem excolendi<br />
vineae* Domini ex qua fructum ampliorem<br />
spero. Quamvis iure queri liceat de ignavia, stupiditate<br />
et socordia quoründam, qui sibi sapientiores<br />
et aliis prudentiores videntur, qui nostram sodalitatem<br />
deserunt, non ob aliam rationem, ut aiunt,<br />
<strong>quam</strong> quod in nostrum consortium Scotos milites<br />
<strong>ad</strong>miserimus, etsi non passim neque omnes, sed eos<br />
tantum qui vitae integritate christianain religionem<br />
non verbis modo sed ipsa re etiam profitentur.<br />
Facit eorum sedulitas ut talentum mihi creditum<br />
in ecclesiae utilitatem libentius collocem. Quando<br />
autem incertum est quàmdiu Gallorum rex hie eos<br />
in his bellorum tumultibus esse patietur, optarem<br />
earn a vobis obtinere faeultatem, ut mihi liceat<br />
ecclesias, quos Dominus in his regionibus fundavit,<br />
visitare et in verbo Domini confirmare. Hac vero<br />
potestate non me aliter usurum polliceor, nisi quatenus<br />
videro id in ecclesiae utilitatem cessurum:<br />
quem<strong>ad</strong>modum vobis referet harum nuncius, fidelis<br />
Iesu Christi servus, qui viriliter pro Christo et<br />
eius sponsa decertavit et in agro Domini excolendo<br />
in urbe Piotavorum et aliis compluribus locis evangelium<br />
annuncians desudavit. Huic consilium ac<br />
mentem meam aperui, et oravi ut earn vobis indicarèt.<br />
D. Carolo Passelio consueto more scripsissem,<br />
nisi <strong>eum</strong> <strong>ab</strong>esse Germanosque invisisse 8 ) religionis<br />
gratia a fide dignis testibus accepissem.<br />
D<strong>eum</strong> patrem per Iesum Christum illi et vobis<br />
omnibus propitium esse oro, qui vos coetumque<br />
Universum suo spiritu illustret, gratia confirmet et<br />
corroboret in perpetuum. Amen. Valete felices et<br />
D<strong>eum</strong> pro nobis in summis agentibus perioulis precemini.<br />
Ex Iulioduno *) 5. nonas Octobris.<br />
Vobis obsequentissimus filius et servus<br />
F. Pancus.<br />
2541.<br />
BEZA CAL VINO.<br />
Frater natu vnawr Lausannam venu, ipse propediem<br />
cum paire sene congresstvrus est. Commended<br />
quendam qui cantoris munus Genevae ambit.<br />
(Ex autographo Cod. Genev. 117, fol. 99.)<br />
3) Hinc annum 1556 faeue élicimus.<br />
4) Loudun. f
Change language