epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
165 1556 MAT. 166<br />
Christi in pane seu sub pane coenae, nempe ut,<br />
quoniam Princeps ipse existimaret nos in doctrina<br />
de coena Domini a confessione Augustana dissentire,<br />
looa mihi aliqua ex ipsa confessione commonstrarentur<br />
quae cum doctrina nostra pugnarent.<br />
Hoc igitur me inprimis petere, <strong>tam</strong>etsi libenter auditurus<br />
essem omnia quae <strong>ab</strong> ipsis <strong>ad</strong>ferrentur.<br />
Ad haec porro Brentius doctrinam suam et<br />
suorum esse eandem cum confessione Augustana<br />
ac proinde frustra nos praetendere consensionem<br />
cum Aug. confessione, si <strong>ab</strong> illius et suorum doctrina<br />
dissentimus. Ego autem respondi, me quidem<br />
ea de re nolle contendere, sed me interim putare<br />
quod praecipuis confessionis Aug. autoribus non<br />
prorsus invicem conveniat de ubiquitate corporis<br />
Christi, et si ipsius doctrina e<strong>ad</strong>em esset cum confessione<br />
Aug. ut nobis commonstratis alioqui locis<br />
doctrinae suae fontes aut testimonia in ipsa commonstret.<br />
Hic ille rursum: se quoque inter alios<br />
confessionis Aug. autorem esse, atque hac mente<br />
illam fuisse edi<strong>tam</strong> ut haec doctrina <strong>ad</strong>versus<br />
Ztoi/ngln doctrinam defenderetur. Iniuriam igitur<br />
fieri a nobis confessioni Aug. dum illam a nobis<br />
stare dicimus, et tarnen ipsius et suorum doctrinae<br />
reclamamus. Ego vero de Zmnglii doctrina me<br />
nihil velle agere respondi: non enim id esse mei<br />
instituti in praesentia, sed nos praeter nostrum meritum<br />
gravari, quod nos confessioni Aug. repugnare,<br />
<strong>ad</strong>eoque et iniuriam illi fieri a nobis dicat, quum<br />
• nullum inde proferret locum qui doctrinae nostrae<br />
<strong>ad</strong>versaretur. Ibi ille verba sua de illata per nos<br />
.confessioni Aug. iniuria moderari et excusare coepit.<br />
Ego demum Bubieci, me non tarn verbis <strong>quam</strong> re<br />
ipsa moveri, nempe quod a confessione Aug. dissentire<br />
dicamur, quum nihil inde contra nos proférai<br />
possit. Aut igitur commonstraret in ipsa confessione<br />
Aug. quod cum nostra confessione pugnet,<br />
aut ne nos suo praeiudicio praeter nostrum meritum<br />
gravet.<br />
Ibi demum <strong>ad</strong> confessionis Àpologiam provocatum<br />
est, et quae in ipsa confessione paucis propter<br />
operis brevitatem attacta essent, ac proinde varie<br />
exponi possent, ea in Apologia clarius explicata<br />
esse. Adiungeudam igitur esse Apologiam confessioni.<br />
Hie ego: etsi, in<strong>quam</strong>, Apologia a Caesarea<br />
Maiestate aliisque imperii ordinibus recepta non<br />
esset, quem<strong>ad</strong>modum est recepta ipsa confessio, cuius<br />
solius alioqui nomine foedus inter Caes. Maiestatem<br />
et omnes imperii ordines sancitum est, tarnen nos<br />
cupere etiam in ipsa Apologia nobis commonstrari<br />
loca quae nostrae doctrinae repugnant. Prolata<br />
igitur Apologia quaesita sunt loca, sed nus<strong>quam</strong><br />
reporta, quae contra nos faciant. Urgebatur locus<br />
quidam ex capite de ecclesia, in quo haec verba<br />
h<strong>ab</strong>entur: Sed ut clarius perciperent quicunque ista<br />
légent, nos defendere recep<strong>tam</strong> sententiam quod in<br />
coena Domini vere et substantialiter <strong>ad</strong>sint corpus<br />
et sanguis Christi, et vere exhibeantur cum his rebus<br />
quae videntur, et loqui de praesentia vi vi<br />
Christi Produoto hoc loco ego ilium contra<br />
nos nihil faoere respondi, si verba confessionis Aug.<br />
Cap. 13 huic sententiae <strong>ad</strong>iungantiir, nempe fide<br />
nos percipere quae per sacramentum significantur,<br />
et retineatur ecolesiae catholicae doctrina. Non esse<br />
ita alligandum terrae usum coenae, quin corda <strong>ad</strong><br />
Dominum sursum in ipso coenae usum attollamus.<br />
Quatenus enim fide peroipitur gratia <strong>quam</strong> säeramenta<br />
significant, et fides nihil in terris, nedum in<br />
coenae ipsius elementis, sed in suae conversations<br />
loco, nempe in coelo, animis nostris illuo per spiritum<br />
sanctum erectis, quaerit intuetur et apprehendit<br />
Christum Dominum in ipso ooenae usu, hactenus<br />
equidem neque in pane ipso neque sub pane coenae,<br />
sed una cum pane, hoc est, eo ipso tempore quo<br />
pani coenae partioipamus, <strong>ad</strong>esse nobis iuxta fidei<br />
praesentiam Christum Dominum vere et subBtantialiter,<br />
nosque vere ac efficaciter pasoere corpore<br />
et sanguine suo per fidem <strong>ad</strong> vi<strong>tam</strong> aeternam.<br />
Fateri igitur nos una cum Apologia, in coena Domini<br />
<strong>ad</strong>esse vere et substantialiter corpus et. sanguinem<br />
Christi, etiamsi ilia in pane et <strong>vino</strong> re ipsa<br />
âtà eVâovç delitescere negemus. Aliud enim esse<br />
coenam ipsam (dominicam in<strong>quam</strong> institutionem),<br />
aliud vero ipsum panem aut vinum in coena. Fateri<br />
nos item, vere exhiberi nobis una cum pane et<br />
<strong>vino</strong> in coenae usu, h. e. dum pani et <strong>vino</strong> coenae<br />
participamus, corpus et sanguinem Christi, fide<br />
percipienda in vitae aeternae alimoniam, ne otiosa<br />
vacuaque ac inania signa in sacramentis statuere<br />
putemur, quod equidem falso nobis a nonnullis<br />
hactenus <strong>ad</strong>scriptum esset. Nihil igitur et <strong>eum</strong><br />
Apologiae locum contra nos facere ullo modo.<br />
Ibi rursum ventum est <strong>ad</strong> priora verba ilia,<br />
frustra a nobis praetendi confessionem nostram cum<br />
Apologia aut Augustana convenire, nisi ipsorum<br />
interpretationem amplec<strong>tam</strong>ur. Egoque rursum repetebam,<br />
frustra nobis opponi Aug. confessionem et<br />
eius Apologiam post<strong>quam</strong> nullus utrobique locus<br />
qui nobiscum pugnet commonstrari nobis possit.<br />
Tandem vero agi coeptum de argumentis Brmtii,<br />
et quan<strong>quam</strong> ego dicerem me nullam suscipere velle<br />
respondendi provinciam, tarnen mihi videri id probandum<br />
esse quod in personali divinae et humanae<br />
naturae in .Christo unione neutra naturarum <strong>ab</strong><br />
altera ullo prorsus' locorum temporumve intervallo<br />
divelli separarique quovis modo posset. Deinde<br />
quaestionem de naturae divinae exsistentia difficiliorem<br />
esse, <strong>quam</strong> ut ita obiter de ilia tractari deberet,<br />
atque ita non libenter me velle multis de ea<br />
re agere, nedum ut velim stafuere, eandem prorsus<br />
exsistentiae rationem utriusque naturae in Christo<br />
esse propter personalem illam unionem. Alioqui<br />
11*
Change language