epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE

311 EPISTOLAE 2544-2546 312
hiennium, quum hue yenirem, professum esse ante
ministros ecclesiae huius oppidi, 8 ) quid de unaquaque
parte doctrinae sentirem, et ministros probasse
ülam meam confessionem in qua persistam. Ad
haec 8enatus: Multa ab eo tempore mota esse, et
propterea esse consultius, quo tollatur omnis dubitatio,
ut in aliquod scriptum cum ipsis consentirem,
et mihi proposita est Augustana confessio. Dixi, me
quidem legisse Augustanam confessionem, sed non
tanta attentions ut statim possim proferre quid in
,ea probem aut improbem : meminisse tarnen mihi in
ea quaedam visa fuisse duriuscule scripta. Non
esse autem aequum me cogi in illud scriptum iurare,
quod eius autor visus sit non ita pfobare,
édita postea confessions quae Saxonicarum ecclesiarum
nomine concUio Tridentino exhiberetur. Ubi
animadverterunt me hac via capi non posse, tunc
non amplius dissimulata causa ob quam vocatus
eram interrogarunt an ego cum nostra ecclesia in
opinionem eorum de coena Domini consentire Tellern:
quod si nollem, aliud hospitium mihi et ecclesiae
quaererem. Tunc praefatus, mihi esse gratum
quod in tarn celebri loco daretur occasio Deum nostra
confessions glorificandi, protuli ea quae iam ad
te mitto de causis effectibus dignitate et usu coenae
dominicae ac praesentia corporis Christi in ea.
Non ita multi ex Ulis visi sunt intelligere quid sentirem,
et (meo iudicio) ministri minime omnium.
Nam quum dimisso senatu totam rem apertissime
eis explicarem, dixerunt se nobiscum sentire. Quod
soio nequaquam esse verum.