epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
epistolarum tam ab 10. cal vino quam ad eum - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
143 EPISTOLAE 2453—2455 144<br />
l<strong>ab</strong>ore capit. Persn<strong>ad</strong>et et multa de <strong>ad</strong>versariis<br />
quae ego semper vidi non successura. Nunc audio<br />
<strong>ab</strong> homine satis fide digno Matthiam Flaccium Hlyricum<br />
aliquid <strong>ad</strong>versum te atque me cudere. *)<br />
Videntur velle pugnam redintegrare. Faciant quod<br />
voluerint, non mutos nos h<strong>ab</strong>ebunt. Atque ego, nisi<br />
.consilium m<strong>eum</strong> impediatur, paro me <strong>ad</strong> libertatem<br />
mihi a Deo nunc obla<strong>tam</strong> acceptandam. Nosti D.<br />
Pdlicanum Tiguri esse mortuum. Me hoc non exspectante,<br />
imo de re prorsus ignaro, professores<br />
ministri et sonatus in eius locum delegerunt et <strong>ad</strong><br />
nostrum magistratum literas dederunt benevolas,<br />
quibus magnopere contendunt ut me illis concédant 5 ).<br />
At senatus me retinere vellet: 6 ) cui ego sum vehementer<br />
conquestus quod non possim por conscientiam<br />
manere quum ipsi nolint de re sacramentaria<br />
in schola disputari, neque moveri ea de re ullam<br />
contentionem, et interea patiantur e suggesto concionatores<br />
in nos pro sua voluntate debacchari et<br />
sententiam <strong>quam</strong> nos defendimus haereticam vocare :<br />
<strong>ad</strong> haec non aequum esse ut ego taceam et illi ut<br />
volunt libère loquantur: non esse ingenuae atque<br />
christianae conscientiae, ut probavi, sinere veritatem<br />
indefensam. Auditorium me fatebar h<strong>ab</strong>ere satis<br />
refertum, sed peregrinis: Germanos vero <strong>quam</strong><br />
paucissimos accedere, atque in summo pro haeretico<br />
me a suis ministris h<strong>ab</strong>eri, uno aut duobus <strong>ad</strong><br />
summum demptis. Adieci quoque me non putare<br />
germanicam ecclesiam pro suo me h<strong>ab</strong>ere. Nam a<br />
reditu meo ex Anglia usque <strong>ad</strong> hanc diem me <strong>ad</strong> suos<br />
conventus ecclesiasticos non vooarunt, quum priore<br />
tempore, vivo Matthia Zdio, Bucero ac Hedione,<br />
clarissimis viris, nihil in ecolesia quod alicuius momenti<br />
esset sine meo saltern scitu actum merit,<br />
quod infinitae propemodum subscriptiones declarant<br />
ubi manus mea una cum aliis conspicitur. Quare<br />
concludebam, me non videre quomodo re ipsa existimarent<br />
discessu meo scholam aut ecclesiam faoturam<br />
esse iacturam. Pergebant Uli rogare ut manerem,<br />
dicendo se multa quae commemorassem ignorare,<br />
ac se remedium allaturos pollicebantur, at<br />
de concessione lit libère de re eucharistioa disputaretur<br />
et ageretur nullam mentionem faciebant. Undo<br />
rursus ego petii ne me ita retinere conarentur, quum<br />
per conscientiam mihi gratificari eis non liceret. Petierunt<br />
ergo ut manerem, et saltern rog<strong>ab</strong>ant ut uno<br />
aut altero die apud me deliberarem, quod <strong>ad</strong>misi.<br />
At quantum video, nisi aliud illi mihi concédant,<br />
non sum mutaturus consilium. Io. Sturmius et Sleydanus<br />
me retinere conantur, sed frustra. Nam ipsi<br />
41 Vanus fuisse rumor videtur.<br />
5) Eine coUigimus hanc epistolam circa medium mensem<br />
Malum scriptum fuisse. Cf. et Hotomanni epp. proxime<br />
praeeedentes.<br />
6) v. Schmidt p. 186.<br />
quoque fatentur esse a nostro senatu inimpetr<strong>ab</strong>ile<br />
ut ita dixerim, quod peto: nempe ut mihi liceat<br />
aperte docere aut scribere de sacramentaria sententia<br />
ut sentio, idque praesertim ob praeterita comitia.<br />
Sed aiunt posse forsam id obtineri ut media qu<strong>ad</strong>am<br />
via res agatur. At ego nuae media ista siut<br />
probe video: nempe ut taceam, vel ut loquutionibua<br />
tectis veritatem obscurem, quorum neutrum statui<br />
facere. Amplector ergo christianam libertatem, quae<br />
mihi omnium rerum, ut esse debet, est dulcissima,<br />
et confido fore ut m<strong>eum</strong> consilium non improbes.<br />
Unum tantum oro, ut boni consulas quod <strong>ad</strong><br />
vos potius Geneyam non me contulerim. 7 ) Duae fuerunt<br />
causae. Prima, quia vocationes aliénas occupare<br />
aut ingredi non videtur mihi fructuosum esse<br />
posse, neque <strong>ab</strong> aliis qui hoc fieri viderint posse<br />
commendari. Sciunt autem omnes, ecclesiam italicam<br />
apud vos ministrum h<strong>ab</strong>ere pium et doctum<br />
virum, comitem nostrum Martinengum, fratrem m<strong>eum</strong><br />
in Christo dilectissimum. Quum itaque viderim<br />
<strong>ad</strong>veùtum m<strong>eum</strong> non fore necessarium, imo potius<br />
l<strong>ab</strong>orare posse aliqua suspicione, <strong>ab</strong>stinui. Altera<br />
causa est quod Tigurini, ut dixi, anteverterunt, rogarunt<br />
vehementer nostrum senatum, delegerunt<br />
me <strong>ad</strong> professionem quae per mortem vacat, et ea<br />
de re a nostro senatu sum appellatus, et quid sentirem<br />
aut vellem oportuit me libère dicere. Ideo<br />
mihi divinitus libertatis da<strong>tam</strong> occasionem putavi.<br />
Nam D<strong>eum</strong> patrem nostrum a multis iam mensibus<br />
assidue oravi, ut vel de alia vocatione mihi prospiceret,<br />
vel hanc meam toler<strong>ab</strong>ilem redderet. [Ad<br />
haec arbitratus sum nostrum magistratum non tan<strong>tam</strong><br />
rationem h<strong>ab</strong>iturum nostrorum Italorum, si fuissem<br />
<strong>ab</strong> illis postulates, quan<strong>tam</strong> senatus et consulis<br />
Tigurini. Quamobrem rogo te, ut consilium m<strong>eum</strong><br />
boni consulas]. 8 ) Quia tarnen <strong>ad</strong> principem Pàkttinvm<br />
quod nosti scripseram, ne fidem videar mutasse,<br />
a Tigurinis pe<strong>tam</strong> ut si vellet is mea uti<br />
opera <strong>ad</strong> aliquod certum tempus id mihi libère permitterent.<br />
Quod scio me impetraturum. Imo Bulyngerus,<br />
qui ea de re nonnihil ex Vérgerio sensit, <strong>ad</strong> me<br />
scribit hoc mihi non' esse denegandum, si rogavero<br />
eorum magistratum. 9 )<br />
De causa vero illa Qmdonis Urbinatis plurimum<br />
doleo talia spargi. Hune 10 )<br />
7) Cf. N. 2142. 2266. Schmidt p. 182.<br />
8) haec in margine.<br />
9) Haec nempe Bullingerus Cal. Maus. Cf. Schmidt<br />
p. 184.<br />
10) Caetera désuni.
Change language