Download PDF - Braak, Menno ter

vestjeszak en brachten een groote sigaar te voorschijn. De
vuile tanden beten de punt af. De vingers stommelden verder
naar lucifers.
Zoo nauwkeurig had Dumay de vingers gevolgd, dat hij
de oogen vergeten had. Toen hij ze weer terugvond, staarden
ze weer, maar nu in een andere richting. Zij hadden
het meisje in den blauwen regenmantel ontdekt. De vingers
bleven naar lucifers scharrelen.
„Het is hier niet rooken !" zei Dumay.
De man antwoordde hem niet. Hij had zijn lucifers gevonden
en streek er een af. De lucifer schampte een paar
maal weg en ontbrandde toen. Een oogenblik later gloeide
de sigaar.
„Het is hier niet rooken I"
Dumay herhaalde het, luider. De man antwoordde hem
niet. Hij was in beweging gekomen en schoof, zich aan de
bank vasthoudend, naar het meisje toe.
Het meisje was hardnekkig uit het raam blijven turen.
De boer grinnikte zachtjes, terwijl hij naar haar toeschoof,
naast haar ging zitten. Plotseling grijnsde hij naar
Dumay, alsof hij hem in vertrouwen wilde nemen voor een
origineelen zet; hij zoog krachtig aan zijn sigaar en blies
een mondvol rook over den schouder van het meisje.
Dumay was opgestaan.
Hij zag het handvat van de noodrem boven zijn hoof d.
Hij' zag in een doodsbleek meisjesgezicht, dat hem zocht.
,Wees zoo goed die dame met rust te laten !"
'Met een hiklach sloeg de boer zijn arm om het meisje,
dat niet gilde, alleen worstelde tegen dien arm. Op hetzelfde
oogenblik had Dumay een stomp uitgedeeld. Die
stomp was op den neus van den boer terechtgekomen. En
weer wachtte hij. Het handvat van de noodrem hing juist
99