Download PDF - Braak, Menno ter

aar. . . Ik zou uit mijn gewone ve1 kruipen, zei Marie.
Haha ! Je moet toch maar naief zijn : iemand als ik zou uit
zijn vel kruipen door zijn snor af te laten scheren! Wel,
wel.. .
Hij schrok op door een scherp gilletje. Juffrouw van der
Wall stond bij de deur , het tafellaken voor de koffie fladderde
voor haar uit, terwijl zij hem met glazige oogen aanstaarde.
),Wat is er aan de hand?" vroeg hij onvriendelijk.
Juffrouw van der Wall bleef staren. En plotseling
schoot hem te binnen, dat bier de aankomende britsche diplomaat
bij den Volkenbond zijn sigaar rookte voor de
boekenkast van dr. Dumay, dat hij een woord ter verklaring
aan zijn huishoudster schuldig was.
))U ziet het, mijn snor is er af," zei hij. „Is dat zoo iets
bijzonders? Een beetje verandering is voor een mensch wel
goed, antlers words hij maar vroeger oud dan noodig is !"
Het argument scheen juffrouw van der Wall nauwelijks
te raken, zij stond nog met de deurknop in de hand, een
uitdrukking van schaapachtige vervreemding in haar
oogen. Dumay had haar nooit zoo gezien ; het leek, of zij
een adres vol tragische verwijten wilde indienen, geschreven
op het tafellaken, dat over haar arm hing. Hij werd
ongeduldig; wat had zij te staren, alsof hij een Papoea was
gewo rd en !
„Kom," zei hij, de asch van zijn sigaar strijkend, „let u nu
maar niet meer op mijn gezicht, dan went het vanzelf wel !"
Juffrouw van der Wall legde, met een weerspannig gebaar,
het tafellaken neer om te gaan dekken. Maar plotseling
barstte zij uit, met een booze stem, die verstikt huilerig
klonk:
„Hoe kon u dat doen?. . . uw snor af laten scheren!. . .
43