Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
VIERDE HOOFDSTUK<br />
1<br />
Zonder ophouden bleef de zachte len<strong>ter</strong>egen vallen.<br />
„Nu is hij een engeltje in den grooten hemel, en voor<br />
altijd bij zijn Hemelschen Vader ! Dat, diep bedroefde<br />
ouders, moet u een heerlijke troost zijn bij zulk een zware<br />
beproeving!"<br />
Een verwelkte vrouw begon plotseling schel te huilen,<br />
met lange, regelmatige uithalen, alsof zij nooit meer zou<br />
kunnen ophouden. Zij had een vreemd, olijfkleurig gezicht.<br />
Een man, die jonger scheen dan zij, ondersteunde<br />
haar, norsch voor zich uit starend.<br />
Dat zijn zeker de ouders, peinsde Dumay; natuurlijk,<br />
zoo huilt alleen maar een moeder. Maar waar in vredesnaam<br />
hebben ze dien verkalkten dominee opgeduikeld?<br />
Er zijn er toch zelfs in die branche wel jongere en be<strong>ter</strong><br />
getrainde!<br />
Hij stond naast den Populaire, gedrongen tusschen<br />
een troepje leerlingen; iets verder zag hij den rector, met<br />
zijn ouderwetschen hoogen hoed in de hand ; overigens<br />
waren er geen collega's. Jean Wood was nog te kort op<br />
school om verplichtingen bij overlijden noodzakelijk te<br />
maken en bovendien regende het den ganschen dag aan<br />
een stuk door. Het was Dumay niet volkomen helder,<br />
waarom hij zelf gegaan was. Hij had juist op een kaartje<br />
zijn naam geschreven en dat kaartje in een bus gedaan, die<br />
een verveelde kraai hem voor had gehouden, bij de poort<br />
van de begraafplaats; de vrouw, die daar nu stond te snikken,<br />
met lange, regelmatige uithalen, kon dus hedenavond<br />
lezen, dat hij, Dr. Dumay, haar de eer had bewezen haar<br />
68
Change language