Download PDF - Braak, Menno ter

lijke frivoliteit is strijdig met de waardigheid van volwassen
menschen, die een vaste positie hebben.
„Hij moet toch een verbazend goed docent geweest zijn!"
„Ken je de groote syntaxis van. . . ?" — „Toen mijn vrouw
laatst met de kinderwagen uit was. . ." — „Piet van den
Bergh kan wel, maar hij wil niet!" — „Jansonius wil wel,
maar hij kan niet!" — „Het Grieksch afschaffen? Onmogelijk,
zonder het heele gymnasium naar de bliksem te helpen.
. ." — „A thing of beauty is a joy for ever!" — „Als
ze de huren niet verlagen. . ."
Dumay had zich den eersten dag meer dan anders vervreemd
gevoeld van de gewone conversatie , hij leefde nog
in de stilte van zijn kamer. Toen hij zich bij den rector
meldde voor een paar zakelijke mededeelingen, kwam hem
zijn millionnairsvisioen weer voor den geest; en al had de
sleur het aanstonds geknauwd, hij kon niet nalaten het even
op te roepen.
)) Ik ben dadelijk tot uw dispositiel. . . Zoo. . . en?. .."
„Die repetitie Tacitus heb ik nog maar een paar dagen
uitgesteld. . . Hebt u tijdens mijn absentie de Germania
verder behandeld ?"
))Zeker, ik zal het even voor u nazien. We zijn gekomen
tot caput 9 : Deorum maxime Mercurium colunt... Een
alleraardigst stukje, vindt u niet? Ik heb dien nieuweling
eens een beurt gegeven, hoe heet hij ook weer. . ."
))Jean Wood."
„Ja juist, Jean Wood. Hoe komt die jongen aan die zonderlinge
namen? Enfin, hij is achter, erg achter ! Ik geloof,
dat hij verstandelijk zeer beperkt is. Stel u voor : ad coniuges
vulnera ferunt vertaalt hij door : bij hun vrouwen
.verbergen zj hun gezichten!"
Arme Jean Wood, dacht Dumay. Waarom ben je ook
_Dr. Dumay verliest.... 4
49