Download PDF - Braak, Menno ter

Hij rimpelde zijn voorhoofd bedenkelijk.
77Zul je niet boos worden? Dan zal ik het je maar vragen.
Ik wou je vragen of je met me. . . wilt gaan dansen.
Het is nog geen elf uur 1" liet hij er ijverig op volgen,
terwiji hij haar zijn armbandhorloge onder den neus duwde.
„Kijk eens aan, nog maar kwart voor elf. Zie je wel, Margot?
ik maak je niets wijs. Het wordt nu juist gezellig."
Zijn gezicht kwam opdringerig dicht bij het hare.
„Je hebt gezegd, dat je niet met me wou trouwen.
omdat je die schoolmeester liever had, he? Maar daarom
is het toch niet noodig, dat we als vijanden tegenover elkaar
staan? Je kunt toch gerust. .. met me gaan dansen. Net
als vroeger, he?"
Nu zal ik aanstonds iets moeten doen, dacht zij zakelijk;
iets belachelijks, iets corrects. Een klap misschien? Op zijn
rechterwang dan, juist voor zijn oor. . . Zij wachtte en zag
hem aan. George stond geen halven meter van haar of ; dc
schaapachtige, onzekere uitdrukking in zijn oogen gaf haar
een gevoel van afkeer. Een schaapachtige en onzekere
George, bah! het was oneindig erger dan dronkenschap!
Zij wachtte; maar er gebeurde niets. Er was niets antlers
in de kamer dan het ongelijke duel van hun oogen. Plotseling
zag zij in zijn blik iets veranderen; er kwam iets
van schaamte en ontwakend fatsoen bovendrijven; het
slungelige lichaam begon naar een houding te zoeken, in
een paar seconden scheen het den satyr afgeschud te hebben,
nom alleen maar gentleman te zijn. Het was een mislukte,
zielige poging, maar een zoo duidelijke crisis van een
mensch, die berouw krijgt en nog niet weet, hoe het te
administreeren, dat Marie er van schrok. Zij verbaasde
zich om haar eigen macht over een wezen, dat zij zonder
een woord te zeggen had aangezien.
206